www.balet.pl forum miłośników tańca Szkoła baletowa - Mały chłopiec i taniec.... Dylematy rodzicielskie :) Qanti - Czw Mar 19, 2009 1:57 am Temat postu: Mały chłopiec i taniec.... Dylematy rodzicielskie :) Witam was wszystkich serdecznie Od dłuższego czasu przeglądam wasze forum, ale dopiero dziś odważyłam sie napisać pierwszy post. Mam do was ogromną prośbę, związaną z pytaniami , które chciałabym wam, uczennicom baletu, jak i profesjonalnym tancerkom , zadać. A tu krótka historia... Jestem mamą małego synka, prawie 6-letniego Michałka. Od jakiegoś czasu, Misiu przejawia coś w rodzaju zainteresowania tańcem. Bo o prawdziwej pasji w tym wieku raczej nie ma co mówić. Zaczęło się od żłobka, gdzie dzieci miały zajęcia, szumnie nazwane "baletem". Oczywiście baletem były tylko z nazwy, przypominało raczej elementy gimnastyki z rytmiką. Ale 2-3 letnie dziewczynki rozkosznie wyglądały w różowych spódniczkach i baletkach , niejednokrotnie z wystającym spod majtusi pampersem . Moj syn uparł sie aby na nie chodzić. Nie oponowaliśmy. Dla nas było to tylko rozwijanie koordynacji ruchowej u malucha. Syn dumnie partnerował jako żabka, małej baletnicy w różowych rajstopkach. Oczywiście chodziliśmy na wszystkie przedstawienia , lecz nie traktowaliśmy tego poważnie. Mimo, że pani prowadząca juz wtedy zwróciła nam uwagę, iż syn ma niezłe wyczucie rytmu i chętnie ćwiczy. Dla nas była to tylko przejściowa fascynacja;) Wkrótce Michał "przesiadł się" ze żłobka na przedszkole. W przedszkolu nie było "baletu", tylko zajęcia z tańca towarzyskiego. Placówka prowadzi je dość długo, mają nawet jakieś nagrody w dziecięcych konkursach. Aby ułatwić synowi aklimatyzację i poznanie kolegów zapisaliśmy go również na te zajęcia. Chodził przez dwa lata. Później tata Michała, namówił go na szkółkę piłkarska, hołdując oczywiście bardziej "męskim "sportom;). Syn był wyraźnie nieszczęśliwy, ale myśleliśmy , że bardziej przypadnie mu do gustu bieganie za piłka z kolegami niż skakanie w rytm muzyki. Zrezygnowaliśmy z tańca, tata był wniebowzięty, syn mniej. Jedyne co mu pozostało, to programy dla dzieci, jakie nadaje CbeeBies (BBC) , gdzie dzieci uczą się piosenek i układów tanecznych, w trakcie których Misiu gorliwie ćwiczył. Jeśli udało mu sie wypatrzyć w TV film muzyczny, musical czy nawet balet klasyczny(ku naszej zgrozie;) ), gorliwie próbował powtarzać cto co widzi na ekranie. Jednak nie zwracaliśmy na to uwagi. Było to dla nas po prostu zabawne. Rodzina dwukrotnie tez zabrała go na spektakle (to taki zwyczaj u nas, ze dzieci wychodzą razem do teatru, na przedstawienia dla dzieci) , raz na" Piękną i Bestie" w Teatrze Muzycznym, drugi raz do Opery , chyba na "Dziadka do orzechów. Misiek oniemiały wychodził z teatru i cały czas prosił później czy mógłby znów pójść tam, gdzie się ciągle przebierają i tak pięknie tańczą. My byliśmy w szoku, ze 5-letni szkrab, potrafi wysiedzieć spokojnie na 3 godzinnym spektaklu. I nadal uważaliśmy, ze to zwykła, przemijająca fascynacja dziecięca. Bomba „pękła” jakieś dwa miesiąca temu . Zupełnie przypadkowo, dowiedzieliśmy się, ze nasz przedsiębiorczy jedynak, zakrada się na zajęcia z tańca w przedszkolu.... Oczywiście bez naszej wiedzy. Pani prowadząca te zajęcia, początkowo myślała, ze opłaciliśmy je . Dopiero później zorientowała się, że Michał robi to ukradkiem, bez naszej wiedzy. Korzystał z lekcji praktycznie przez pół roku. Kiedy się dowiedzieliśmy, prawie spaliliśmy się ze wstydu… Z kolei pani, wyjaśniła nam, ze syn robi to z takim zacięciem i entuzjazmem, że po prostu szkoda jej było, abyśmy mu zabronili. W dodatku podobno przejawia „jakieś predyspozycje” ku temu. Pani twierdzi, ze jest uzdolniony. Mówiąc szczerze, my się na tym nie znamy i mamy wątpliwości czy u tak małego chłopca można coś takiego stwierdzić. O jego determinacji z kolei świadczy fakt, że tajemnica się wydała dopiero wtedy, gdy panie w przedszkolu zaprezentowały nam, rodzicom, nagrodę która malec zdobył na jakimś międzyprzedszkolnym konkursie. Do tego momentu nawet nie pisnął, ze bierze udział w zajęciach. I teraz część zasadnicza Co robić? Zapisać go na jakieś zajęcia? Michał w tym roku kończy przedszkole i idzie do zerówki, więc zajęcia w przedszkolu się kończą. Gdzie zapisać i na co? Czy dla dzieci w tym wieku jest coś organizowane? Syn jest dość wysoki jak na swój wiek i bardzo szczupły. Wiem że jest zwinny i rozciągnięty, trenuje piłkę nożną i basen. Jest też rozciągnięty, bez problemu siedzi w obu szpagatach. Ale to raczej zasługa młodego wieku chyba …;). Raczej widziałam go w sporcie, gdyż kilkanaście lat trenowałam sama sztuki walk, wyczynowo. Jego ojciec pył piłkarzem. Mówiąc szczerze jestem trochę przerażona, jego zainteresowaniami.... Szczególnie ze to przecież "facet"... Jak każda mama widziałabym go raczej jako przyszłego inżyniera, prawnika lub choćby mechanika samochodowego . W ostateczności piłkarza lub lekkoatletę Ale balet? Taniec? Tata Michała nawet nie chce słyszeć o synu biegającym w rajtuzach …..:D Z drugiej strony, widzę do czego się garnie, że tą piłkę trenuje bo rodzice chcą…. Mimo że ta fascynacja tańcem trwa już kilka lat, jest jeszcze mały, ma dopiero sześć lat. Może jeszcze mu przejdzie? Z drugiej strony, jak każda mama, chcę aby mój syn był szczęśliwy ... Nie jestem też jedną z tych zwariowanych mam, które na siłę chcą doszukiwać się jakichś zdolności u własnych dzieci i od małego upychać po szkołach dla geniuszy…….. Cały czas liczę, ze może mu się odwidzi…. Doradźcie proszę, na jakiego typu zajęcia go zapisać? W jakiej formie to powinno się odbywać? Jak często? Na co zwrócić uwagę, przy zapisach? Mieszkamy w Gdańsku, może któraś/któryś z was mógłby mi cos polecić? Pozdrawiam serdecznie Mama Michała P.s. Dodam, że oczywiścienie chodzi mi o profesjonalne zajęcia z baletu, bo myślę, że to jeszcze za wcześnie Bardziej wyobrażam sobie to jako zajecia ogólnorozwojowe, umuzykalniające, rytmikę ale koniecznie rówiez z elementami tańca... W każdym razie mam nadzieję, że wy wiecie najlepiej, co może być pożyteczne i odpowiednie dla takiego malca:) Kasia G - Czw Mar 19, 2009 9:16 am W tym wieku rzeczywiście jest jeszcze czas na to aby Twojemu synkowi "przeszło" choć oczywiście my jako tancerze i miłośnicy baletu mamy nadzieję ze mu nie przejdzie (bez urazy). Skoro od jakiegos czasu czytasz nasze forum to znasz pewnie wątek "Jestem za stary - co teraz?" i inne w których dzieci rodzicow, którzy nie pozwalają im się uczyć baletu proszą o pomoc, wylewają swoje żale itd. Wnioski nasuwają sie same... z drugiej strony zgadzam sie ze to decyzja dośc trudna bo w dzisiejszych czasach zwłaszcza w naszym kraju tancerz to zawód wyjątkowo niewdzięczny... Oczywiście, nikt nie mow ze Twoj syn musi zostać tancerzem klasycznym - jest teraz tyle gatunkow tańca i sposobow na realizację tanecznych pasju ze kto wie... moze czeka na niego Broadway? Zresztą dzis mlodzi ludzie zajmujący sie tańcem zdają sobie sprawę ze sam taniec to za malo i równolegle studiują aby mieć drugi zawód.... Joanna - Czw Mar 19, 2009 9:39 am Z drugiej strony, jeśli faktycznie będzie chciał traktować taniec jako zawód (nie tylko jako tancerz klasyczny), to bardzo się liczy jak najlepsze przygotowanie techniczne - konkurencja również w Polsce robi się coraz silniejsza, bo tancerze coraz bardziej się kształcą, o Zachodzie już nie wspomnę... Po drugie, wiekiem, kiedy zaczyna się szkołę baletową, to 10 lat, a to jeszcze dużo czasu dla Twojego dziecka - może mu się jeszcze x razy odmienić, a wy z kolei zdążyć jeszcze to x razy przemyśleć. Qanti - Czw Mar 19, 2009 12:38 pm Fakt, bardziej postrzegam takie korzyści z ew. zajęć, jak rozwój koordynacji ruchowej, gibkość, sprawność fizyczną, wzmocnienie mięśni, niż próbę otwierania mu jakiejkolwiek drogi kariery ... Warta uwagi jest tez możliwość uwrażliwienia ucha dziecka na muzykę (może nie pójdźie później owczym pędem w kierunku kiczowatych rytmów No i muszę też jakoś "skanalizować" jego energię życiową, zanim rozniesie mi dom na strzępy . Co z tego winiknie, czy zamieni sie to w hobby czy w pasję, a moze odpusci sobie całkowicie, okaże się później.... Ja zaczęłam treningi dopiero w wieku 8 lat. Więc spokojnie mam jeszcze trochę czasu... Dlatego moje zapytanie nie dotyczy kwestii stricte szkoły baletowej, a zajęć odpowiednich dla dziecka w jego wieku. Co takiemu malcowi mozna zaproponować? Niektórzy z was wcześnie zaczęli tego typu treningi, więc mogą mi podpowiedzieć, co by go zainteresowało. I, przede wszystkim, co jest bezpieczne dla dzieciaka... Sa zajęcia gimnastyczne, taniec towarzyski, szkoły tańca, zajęcia w domach kultury... We wcześniejszym poście zaznaczyłam, że mieszkamy w Gdańsku, więc może któraś z użytkowniczek moze polecić mi miejsce, co do którego ma dobrą opinię:). Chciałabym, aby takie zajęcia kładły raczej nacisk na ogólny rozwój dzieci, niż od początku "cisnęły" do osiagania sucesów... A jednoczesnie były prowadzone profesjonalnie i po prostu dązyły raczej zaciekawienia tematem, by maluchy tez sie nie nudziły;)... Pozdrawiem Joanna - Czw Mar 19, 2009 1:43 pm To ja tylko dodam tak trochę nie do końca odpowiadając na konkretne Twoje pytanie (wybacz), że jeśli Twój syn faktycznie ma predyspozycje, czyli jest gibki, plastyczny, i ma dobre poczucie rytmu, to myśląc bardziej profesjonalnie ma naprawdę duże szanse osiągnąć dużo - chłopaków w tańcu niedostatek, więc mają łatwiej, aby coś osiągnąć Ale oczywiście, to takie 'ale gdyby jednak'. Natomiast zupełnie nie rozumiem podejścia - z całym szacunkiem - ale mam wrażenie, że chciałabyś, aby jak najszybciej mu przeszło, tudzież cały czas to usprawiedliwiasz. Tzn. rozumiem, że jak najbardziej możesz tak uważać, ok, ale nie musisz tak tej pasji synu usprawiedliwiać tutaj, na forum baletowym, gdzie dla większości osób taniec jest największą pasją, brzmi to trochę krzywdząco. Takie deprecjonowanie czy nietraktowanie poważnie tej gałęzi sztuki. Że niby fajnie, ale nie jak dotyczy bezpośrednio. Father - Czw Mar 19, 2009 2:17 pm Ja uważam , że jego zainteresowanie tańcem i do tego tak konsekwentne to dar niebios. Nie dlatego , że to taniec ale dlatego , że w tym wieku dziecko rzadko przejawia tak zdecydowanie jakiegolwiek zainteresowania. Jeśli za kilka lat sam dojdzie do wniosku iż jest to sposób na spełnienie życia to Wy jako rodzice powinniście czuć się szczęśliwymi i mu w tym nie przeszkadzać ani przesadnie nie pomagać. Joanna - Czw Mar 19, 2009 3:55 pm O, dokładnie. Cokolwiek by to nie było - czy taniec, czy jakiś sport, czy jakiekolwiek inne dziedziny sztuki/ nauki, itp. Świetnie, że w tak młodym wieku przejawia tak silne zainteresowanie czymś, i to takie konsekwentne. To jest droga do robienia czegoś na poziomie profesjonalnym, a nie 'na odczep się', czy jeszcze gorzej, bo tragiczniej, 'chciałoby się więcej, ale niestety nie da rady'. (pisząc profesjonalnie nie mam na myśli w tym kontekście od razu pracy zawodowej, bo to zupełnie inna decyzja, ale po prostu o robienie czegoś na wysokim poziomie, a nie 'fuszerki'). Więc patrząc w tej chwili, w kategoriach hobby, pasji, itp., to tym lepiej, że ma taką chęć i zapał, żeby robić coś porządnie (a nie jak dzieci w tym wieku często mają - spodoba się, a po 5 zajęciach to już nie) a nie od razu bać się, że 'będą cisnąć do sukcesów' i każą 'skakać w rajtuzach'... Przepraszam, że znowu nie do końca na temat - w sensie na postawione pytanie - ale takie wnioski mi się nasuwają po całokształcie postów w tym wątku. madison - Czw Mar 19, 2009 8:30 pm W szkole baletowej są zajecia dla dzieci w wieku 4-12 a niedlugo zaczyna sie tez nowy semestr tych zajeć wiec mozna tam zadzwonic i sie zapytac kontakt na www.szkolabaletowa.pl Torin - Czw Mar 19, 2009 9:27 pm Pielęgnujcie jego pasje najlepiej jak umiecie !!! Nic tak "dużego człowieka" nie czyni złamanym niż poczucie, ze coś zostało mu zabrane wbrew jego woli i to przez własnych rodziców. A z tego co piszesz to pasja a w zasadzie PASJA jaka się w nim rodzi warta jest podtrzymania. Co będzie później to się okaże. Ale zadaniem rodzica jest rozżarzać a nie gasić ..... Tak ja to widzę Torin p.s. poszukaj mojego wątku Dylematy Ojca .... JustDance. - Pią Mar 20, 2009 3:16 pm To prawda. To, że przez dłuższy czas bez wiedzy rodziców biegał na zajęcia, powinno dać porządnie do myślenia. : ) Znaczy, że bardzo go do tego ciągnie, a to jest fantastyczne moim zdaniem. Prada - Pią Mar 20, 2009 6:00 pm nie zastanawiać się tylko wysyłać prócz ogólnorozwojowego aspektu tańca warto pamiętać, że taniec uwrażliwia! Lepiej żeby zainteresował się tańcem teraz niż za parę lat papieroskami, wódeczką Czajori - Nie Mar 22, 2009 3:55 pm Kochana Qanti! Twój post przeczytałam z najprawdziwszą przyjemnością. Powinnaś paść na kolana i dziękować Bogu, bogom czy czemukolwiek, w co wierzysz, za to, że masz w domu absolutnie prawdziwy, niezwykle rzadki TALENT!!! Z mojego doświadczenia pedagogicznego (które niestety posiadam) wynika, że bardzo rzadko dzieci w tym wieku mają jakiekolwiek pojęcie o sztuce. Twój synuś nie dość, że ma pojęcie, to jest jeszcze niesamowicie zaangażowany i ma mnóstwo motywacji! Numer z podkradaniem się na zajęcia jest absolutnie genialny! On bardzo chce tańczyć i taniec całkowicie go uszczęśliwia - nie można mu tego zabronić. Nie, nie i jeszcze raz nie. Będzie załamany i zaczną mu przychodzić do głowy głupie pomysły na spędzanie czasu. I tu kolejna kwestia: dzieciaki często się szybko nudzą, bardzo niewiele ma tak naprawdę jakieś hobby konkretne. Twój syn ma. Zobacz, ile problemów Cię omija: nie musisz mu organizować czasu, nie grozi mu w przyszłości bezsensowne szlajanie się czy bezmyślna destrukcja z nudy, bo on po prostu wie, co chce robić. To bardzo cenne! Qanti napisał/a: . Bo o prawdziwej pasji w tym wieku raczej nie ma co mówić. Bardzo się mylisz - to najlepszy wiek, żeby zacząć tańczyć i jeśli już teraz Michał tak bardzo kocha taniec to najpewniej jest to prawdziwa pasja. Michaił Barysznikow też zaczynał w tym wieku. Zresztą historia sportu też zna mnóstwo przypadków małych dzieci, które w bardzo młodym wieku zaczynały interesować się konkretną dziedziną...tylko takie osoby mogą zajść naprawdę daleko. Nie to, żebym była jakimś przykładem tego, o czym pisałam powyżej, ale ja tez zaczęłam się interesować baletem jak miałam sześć lat i nie minęło mi do tej pory, więc chyba można mówić o pasji rodzącej się już w zerówce Qanti napisał/a: Syn jest dość wysoki jak na swój wiek i bardzo szczupły. Wiem że jest zwinny i rozciągnięty, trenuje piłkę nożną i basen. Jest też rozciągnięty, bez problemu siedzi w obu szpagatach. Ale to raczej zasługa młodego wieku chyba …;). Raczej widziałam go w sporcie, gdyż kilkanaście lat trenowałam sama sztuki walk, wyczynowo. Jego ojciec pył piłkarzem. Znowu masz przewagę (a raczej Michał ją ma): ma bardzo dobre warunki (szpagaty to nie tylko kwestia wieku, uwierz). To znaczy, że nie tylko interesuje się tańcem, ale ma wszelkie możliwości, żeby zając się nim w praktyce, a to też bardzo ważne. Qanti napisał/a: Mówiąc szczerze jestem trochę przerażona, jego zainteresowaniami.... Szczególnie ze to przecież "facet"... No tak, sportowcy Nie wiem, czemu Wy nas tak deprecjonujecie? Balet to ciężka praca fizyczna, lata "treningów" (my wolimy to nazywać "lekcjami" ) i wyrzeczeń. Wybacz poufałość, ale Twoja opinia wyraźnie świadczy o tym, że ze światem tańca nigdy nie miałaś nic wspólnego. Tancerze to tacy sami faceci, jak inni, uwierz. Stereotypy są tylko stereotypami. A tak między nami: wolałabyś mieć w domu przeciętnego sportowca czy wybitnego tancerza? Qanti napisał/a: Cały czas liczę, ze może mu się odwidzi…. Oczywiście, może mu się odwidzieć, ale jak na razie się na to nie zanosi i raczej nie należy mu zabraniać, bo może się zniechęcić... Qanti napisał/a: Doradźcie proszę, na jakiego typu zajęcia go zapisać? W jakiej formie to powinno się odbywać? Jak często? Na co zwrócić uwagę, przy zapisach? Mieszkamy w Gdańsku, może któraś/któryś z was mógłby mi cos polecić? Spróbuj skontaktować się ze szkołą baletową. Prowadzone są tam zajęcia dla dzieci w stylu, o którym pisałaś - takie rytmiczne, umuzykalniające, bodajże dwa razy w tygodniu. Jeżeli Twój syn rzeczywiście ma zadatki na tancerza, w ognisku baletowym na pewno to wyłapią i wtedy będzie czas na decyzję, czy ma kontynuować naukę już bardziej profesjonalnie. Obowiązkowo obejrzyjcie z mężem "Billy'ego Elliota" i informujcie nas na bieżąco o swoich decyzjach. Służymy pomocą! MissAloha - Sob Mar 28, 2009 12:22 pm Uczennicą baletu jeszcze nie jestem, ale pozwolę sobie odopwiedzieć . Otóż ogromnie już zazdroszczę Pani synkowi, że jego talent i pasja obudziły się od małego. Moja pasja ciut za późno i cierpię z tego powodu. to naprawdę niezwykłe, że można tak kombinowac byleby się uczyć baletu i to dopiero w przedszkolu . Żeby taniec mu się nieznudził raczej trzeba go gdzieś już zapisać do jak to pisała Columbia. Wiem po własnym przykłądzie. Też lubiułał w przedszkolu/pierwszej kalsie SP taniec/balet, rodzice też potraktowali to jak hobby na parę tygodni i że mi przejdzie. Nie zapisali mnie nigdzie to zajęłąm się inym hobby w zastępstwioe baletu. Teraz walczę z nimi o swoje . Ogółem zgadzam się z Columbią, JustDance, Torin i z innymi, którzy zachwycili się jego talentem i przekonują na rozwijanie tych umiejętności Michałka. Pozdrawiam. SYJKA - Nie Mar 29, 2009 2:29 pm To co robi pani synek (mówię o podkradaniu sie na zajęcia) świadczy o tym, że taniec jest dla niego czymś więcej, niż chwilowym wymysłem. I proszę mu tego nie zabraniac! Sama wiem po sobie jak to jest! Chodzę do SB, ale kiedy słyszałam od rodziców, że "żadnej baletnicy już ze mnie nie będzie" to byłam załamana! Moi rodzice chcieli nawet zrezygnowac za mnie z tańca! Nie da się nawet wyobrazic, jak wtedy cierpiałam...Niech pani zapisze Michała na jakieś zajęcia, a za kilka lat, kiedy zobaczy go pani na scenie, mogę się założyc, że w pani oczach pojawią się łzy. Nie warto marnowac jego talentu i pod żadnym pozorem nie wolno zabronic mu tańczyc. Bo dla niego taniec jest najważniejszy i żaden sport czy cokolwiek innego tego nie zastąpi. A jeżeli zabronicie mu tańczyc na pewno będzie cierpiał...I w przyszłości może miec żal, że wiedząc o jego talencie, zmarnowali go jego rodzice... nin(j)a - Wto Kwi 14, 2009 7:18 pm podpisuję się pod tymi wszystkimi forumowiczami. Jak Michał bedzie starszy będzie sam decydował o tym czy tańczyć, czy nie. Warto rozwijać pasje dzieci, szczególnie, że widać,że to je "kręci" i to w tak młodym wieku.Swoją drogą wolałabym mieć chłopca tańczącego balet,niż dziewczynkę Jo_Ann - Wto Kwi 14, 2009 7:51 pm Qanti, opiszę Ci pewną sytuację: Mała dziewczynka, lat około 4, chodziła często ze swoją niepracującą mamą po zakupy. W sklepie mieli batoniki, na opakowaniu których narysowana była baletnica w arabesque. Dziewczynka za kazdym razem, gdy te batoniki widziała, mówiła: "Mamusi, będę baletnicą jak ta pni!" Mama się uśmiechała i ciągnęła dziecko do domu. Minęło parę lat, dziewczynka poszła do podstawówki i trzeba było wysłać ją jeszcze na jakieś zajęcia, przecież nie może się tylko uczyć. Mama, która zrezygnowała z konserwatorium muzycznego na rzecz studiów, wysłała dziecko na pianino do ogniska muzycznego i pchała je do szkoły muzycznej. Ale dziewczynka nie chciała siedzieć godzinami przy klawiaturze, miała za dużo energii. Po półtora roku nauki przyszła dzika histeria i z zajeć zrezygnowano. Potem było długo nic, ale sąsiadka posłała swoją córkę na angielski, to owa mama też posłała swoją. Dziewczynka polubiła jezyk, uczyła się szybko. Lata mijały, przyszło gimnazjum i certyfikaty. Potem liceum, przez długie dojazdy zbyt męczące dla dorastającej już dziewczyny, żeby zajmować się czymś jeszcze. W klasie maturalnej dziewczyna siedziała długo w domu, przytyła 10 kilogramów, wiec żeby schudnąć, poszła z koleżanką na warsztaty, tak żeby zobaczyć. I już została. Teraz prawie 20letnia już kobieta, studentka filologii angielskiej, usłyszała od swojej mamy, że ta zastanawiała się nad posłaniem jej do SB, ale stwierdziła, że to nie jest zawód, że będą kontuzje i wieczne odchudzanie. Poza tym mieszkali w Kielcach, najbliższa SB była w Krakowie. A o zajęciach w Kieleckim Teatrze Tańca nie słyszała. Ojciec dziewczyny uważa, że taniec przeszkadza jej w studiach. A jej nie zależy na magistrze. Ona teraz zastanawia się, jak to zrobić, żeby jednak w jakiś sposób zająć się tańcem na poważnie. I wyrzuca swoim rodzicom (w myślach, bo nie chce im sprawić przykrości), że kiedy jako mała dziewczynka wpatrywała się w baletnicę na batoniku, to nie dało im do myślenia. Że nawet nie spróbowali się dowiedzieć. A poza tym, tancerze są strasznie seksowni . Porcelaine - Wto Kwi 14, 2009 8:31 pm Zgadzam się z wczesniejszymi postami. Chłopak ma predyspozycje i chęci. Warto rozwijać jego zainteresowanie tańcem. Zawsze lepiej spróbować, bo potem można żałować i zamęczać się, że może Michał mógł być światowym tancerzem. ;] Taniec również w bardzo dobrym kierunku rozwija, nie tylko fizycznym. Poza tym zawsze może z tego zrezygnować i pójść w innym kierunku. Dodając jeszcze, to szczerze mówiąc szkoda mi go było posłać do normalnej szkoły, nie tylko ze względu zmarnowania predyspozycji, ale również dlatego, że tam to jest istne piekło. Przynajmniej w gimnazjum. Z e r o k u l t u r y, nauczyciele pozwalają się poniżać, młodzież jest wobec niektórych kolegów jest bezwzględna (nigdy nie wiadomo na kogo to trafi ^^) no i papierosy, narkotyki, non stop bójki, alkohol. Wcale nie twierdzę, że w Szkole Baletowej tego nie ma, ale jest zdecydowanie o wiele mniej. Czajori - Sro Kwi 15, 2009 10:02 pm Z postów na temat seksapilu tancerzy wyodrębniłam temat i przeniosłam do Pogadalni. DariaD14 - Wto Maj 05, 2009 10:52 pm Witam, A mnie po przeczytaniu wszyskich postów nasuneło się to, że Wasze "maloletnie niedojrzale dziecko' zeby dojść do celu, którym było półroczne uczestnictwo w zjęciach tańca KŁAMAŁO- Mały chłopiec okłamywal poprzez milczenie, że chodzi na zajęcia. Oszukiwał najbliższych- kochanych rodziców.Mnie jako matce daje to dużo od myślenia. Uważam, ze nalezy mu się szansa, a nagrodą dla niego będzie kurs tańca.Nikt nie wie ani nie jest wstanie przewidziec co komu pisane i co będzie robił w przyszlości... Pozdrawiam wszystkich rodziców, którzy mają 'marudy' w domach, którym trzeba organizować czas oraz tych rodziców,którzy mają podobne dzieci jakim jest maly Michałek. A tak na marginesie to mam syna w baletówce i nie uważam,żeby balet byl niemęski-wręcz przeciwnie. Dior - Sob Cze 06, 2009 8:12 pm POwiem tylko jedno- pani dziecko musi byc uzdolnione!! Niech pani sprawdzi czy bez rozgrzewki może stanąć tak_ http://www.akapit-press.c...mg/szkola_3.gif niekoniecznie z przysiadem! jesli tak to niech pani zacznie KONIECZNIE chodzic z nim na zajecia baletowe! Bedzie gwiazdą!!!!!!!! SYJKA - Nie Cze 07, 2009 9:28 am Hmmm... Ale w plie może stanąc moja co druga koleżanka, a uwierz nie każda nadaję się na zajęcia z baletu. sasetka2505 - Nie Cze 07, 2009 1:50 pm chyba chodziło o odkręcenie kolan... Nati - Czw Cze 11, 2009 8:36 pm wykręcenie to nie wszystko przecież.... ! znam mnóstwo osób o predyspozycjach takich ze to niemozliwe wręcz...podbicia, przeprosty, wykręcenie, ale niestety nie potrafią tańczyć, za to osoby które mają słabsze predespozycje, ale za to mają w sobie zaparcie, ducha do walki i chęć- te mają większe szanse! Predyspozycje są ważne, ale przecież nie najważniejsze, w wielu przypadkach da się przecież pewne niedociągłosci dociągnąc SYJKA - Czw Cze 11, 2009 9:40 pm Dokładnie, dlatego to, co droga Dior napisałaś się nie sprawdza. kira - Czw Cze 25, 2009 4:00 pm sasetko, kolan się nie wykręca o ile nie chcesz się uszkodzić! Nogi wykręca się od bioder! sasetka2505 - Czw Cze 25, 2009 10:26 pm no chodziło o mi o całe nogi tzn stopy, kolana, uda kira - Pią Cze 26, 2009 4:25 pm ale, ale, wszak tu chodzi o pewnego uzdolnionego malca Na moje oko to jest tak : BŁAGAM, ON MA 6 LAT!!! Nie przeczę, że i w tym wieku zdarzają się talenty, ale nie ma sensu już teraz planować mu przyszłości na siłę i wieszczyć wielka karierę. Rozczarowania potrafią być naprawdę bolesne, i musimy mieć tutaj na uwadze nie tylko naszego małego bohatera ale i jego kochanych Rodziców. Z resztą, kto wie, co on widzi w tym tańcu - czy tutaj chodzi o ruch, emocje i TANIEC czy też może o fakt przebierania... Bardzo przepraszam, ale takiej ewentualności tez nie wolno wykluczyć, zgodzicie się chyba... Rodzicom pozostaje uważna obserwacja, zwłaszcza, że dziecko znajduje się właśnie na etapie odkrywania świata i kształtowania swojej tożsamości. To, co Michał odkryje i jak to będzie wartościował zależy od Rodziców. A Zajęcia taneczne ? Ja widzę same plusy, o ile są dobrze prowadzone i dostosowane do wieku i umiejętności dzieci. Przynajmniej będzie miał ładną sylwetkę tata_Milosza - Wto Wrz 08, 2009 10:33 pm Ja troszkę z innej beczki - nie miałem takich problemów, jak założycielka wątku. Poszliśmy z synkiem (4-latek) na lekcje próbne - na taniec towarzyski i na balet - i chwyciło. Mimo, iż same dziewczynki w szkole - mam nadzieję, że syn nie straci zapału do ćwiczeń. Pytanie do Was: w co się i gdzie się zaopatrzyć? Gdzie nie szukam - wszędzie stroje dla dziewczynek. Jakie buty? Będę wdzięczny za każdą podpowiedź Bajaderka - Sro Wrz 09, 2009 9:56 am Baletki- najlepiej by było wybrać coś z tych: http://elite-online.pl/katalog/124model3002.htm -skórzane http://elite-online.pl/katalog/125model3001a.htm- płócienne Baletki akurat są "bezpłciowe" tak więc myślę, że zamówić kolor czarny i po problemie. Zaletą baletek z grishko jest to, że będą na dłużej niż baletki np. z Akcesu (kupione we Wróblowicach czy na Krakowskiej) Kostium-to zależy od Państwa. Najlepiej byłoby oczywiście trykot, bo to profesjonalnie, no i tak jak powinno być. Trykot w gruncie rzeczy (mimo stereotypów) nie jest zły- wręcz odwrotnie- dziecku się wygodnie ćwiczy. I tutaj sprawa zakupu. Jest w ofercie trykot męski (http://elite-online.pl/katalog/223da19.htm) ale on na pewno nie jest na 4-letnie dziecko. A więc radziłabym uszyć- jeżeli zależy Państwu na trykocie (można złożyć zamówienie w sklepie przy ul.Krakowskiej), a jeżeli niekoniecznie trykot- to dopasowane spodnie dresowe i tak samo dopasowana (niezbyt luźna) koszulka. Tak tez będzie dobrze, choć to też zależy od nauczyciela. A gdzie chłopczyk chodzi na zajęcia? Kasia G - Sro Wrz 09, 2009 11:05 am tak, zamiast trykotu mogą być czarne leginsy, na bardzo małe dzieci dostępne np. w decatlonie w dziale z odzieżą fitness dziecięcą tata_Milosza - Sro Wrz 09, 2009 8:22 pm Bajaderka, Kasia G - dziękuję Wam za pomoc. Tak właśnie zrobiłem - w Decathlonie udało się coś dopasować Miłosza zapisałem do K.A.T. L'arte de la Dance. Mam nadzieję, że to dobry wybór (choć jest tam jedynym chłopcem)... Zastanawiałem się jeszcze nad szkółką Opery - ale ostatecznie została K.A.T. krecica - Pią Gru 04, 2009 2:11 pm Mam podobny dylemat. Moja corka ma 7 lat. Nie chodzi tylko tanczy. W kinie nie wysiedzi spokojnie 90 minut, w operze na 'Jeziorze labedzim' nawet nie drgnie, tylko patrzy... Kocha balet, chodzi 2 razy w tygodniu na zajecia baletowe w domu kultury i pyta, czemu tak rzadko. Probowalam zapisac ja na taniec nowoczesny, wydawalo mi sie, ze bardziej odpowiada jej temperamentowi. Ale nie. Tylko balet, piruety, marzenie o tancu na puentach (musze w kolko powtarzac, zeby nie stawala na czubkach palcow boso, ani w kapciach, ani w ogole, bo jest za mala na to - jak wyczytalam na forum - i jeszcze sobie krzywde zrobi). Mam jeszcze ponad 2 lata na decyzje co do szkoly baletowej... ale juz sie boje. Boje sie, jak taka szkola wplywa na psychike dziecka - tyle czytam tutaj o rywalizacji, o tym, jak dziewczynki porownuja podbicie itp. Jak to wplywa na takie 10-letnie dziecko? Chcialabym dowiedziec sie od osob, ktore tancza od lat... jak to jest, tak na co dzien, w takiej szkole? Czy mozecie to jakos porownac z normalna podstawowka? Boje sie o samoocene mojej malej, ma z tym problemy i tak... a tam, jak sie domyslam, ciagla krytyka - ktora ma oczywiscie na celu doskonalenie, ale jednak, dla takich wrazliwcow moze to byc chyba niszczace? Bije sie z myslami... jesli ma isc do szkoly baletowej, to moze powinna isc na zajecia w ognisku przy tej szkole juz teraz? Mam zreszta wiele innych watpliwosci - bo co, jesli jej sie odwidzi po roku czy dwoch, albo jesli w szkole stwierdza, ze z jakiegos wzgledu musi odejsc? Przeciez tam inne przedmioty sa w szczatkowej formie, z tego co czytalam, nie poradzi sobie potem pewnie w normalnej szkole... I co wtedy? No i co ona bedzie robila w doroslym zyciu? Przeciez baletnice bardzo mlodo koncza kariere... wlasciwie wtedy, kiedy ich rowiesnicy koncza studia, i dopiero zaczynaja zycie zawodowe. Boje sie determinowania drogi zyciowej w tym wieku. Ciesze sie bardzo, ze ma pasje, ze cos ja tak bardzo cieszy... a z drugiej strony, mam tyle watpliwosci. Ona na razie nie wie o istnieniu szkol baletowych - i ode mnie zalezy, czy sie dowie teraz, czy dopiero wtedy, kiedy bedzie dla niej za pozno... Joanna - Pią Gru 04, 2009 2:21 pm krecica napisał/a: Boje sie, jak taka szkola wplywa na psychike dziecka - tyle czytam tutaj o rywalizacji, o tym, jak dziewczynki porownuja podbicie itp pomyśl sobie, jak na psychikę dziecka (a później dorosłego człowieka) wpływa decyzja o nieposłaniu do szkoł baletowej, gdy wyraźnie widać, że jest zafascynowana baletem... a normalnych szkołach też przecież jest rywalizacja, tylko nie o podbicie, a o inne rzeczy (oceny, ubrania, itp.). Z tymi przedmiotami 'w szczątkowej formie' bym nie przesadzała - fakt, nie ma takich programów rozszerzonych, jak w zwykłych szkołach, ale bez przesady... Są osoby, które z różnych powodów zrezygnowały z nauki w szkole baletowej, i to w różnych klasach (zarówno na początku nauki, jak i np. po 6 klasie) i radza sobie w normalnych szkołach. Są osoby, które skończyły szkołę baletową, a nie kontynuują kariery tancerza, tylko zdały na 'normalne' studia, itp. Cytat: Przeciez baletnice bardzo mlodo koncza kariere... wlasciwie wtedy, kiedy ich rowiesnicy koncza studia, i dopiero zaczynaja zycie zawodowe. ?? Studia kończy się w wieku 20-kilku lat, a tańczy się w balecie do 30-kilku, czasem do 40, a starsze tancerki mogą jeszcze odnaleźć się w innych technikach, choreografii, czy uczeniu. Agasiek - Pią Gru 04, 2009 3:15 pm Krecica z tą rywalizacją to też bym tak nie przesadzała. Zależy to od otoczenia i od panującej atmosfery w klasie. Co do nauczania zwykłych przedmiotów to wiem tylko jak jest w jednej z baletowych szkół (cały czas mam na myśli OSB) to poziom jest nawet nieco wyższy niż w zwykłych szkołach. Nauczyciele znają uczniów i przez 9 lat uczą ich bez zmian więc wiedzą na co kogo stać. krecica - Pią Gru 04, 2009 3:31 pm No ja mowie konkretnie o warszawskiej szkole baletowej na Moliera, jedynej, ktora wchodzi u nas w gre... Agasiek - Pią Gru 04, 2009 4:43 pm To do atmosfery tam panującej nie mogę się odnieść bo tam nie byłam, ale skoro twoja córka ma 7 lat to jeszcze w szkole może się pozmieniać zanim tam się pojawi. A co do poziomu szkoły to moge tylko polecić. Szkoła naprawde na wysokim poziomie z tańca jak i ogólnokształcacych jak słyszałam. raisa - Pią Gru 04, 2009 7:49 pm Ja odniosę się może to tej psychiki. Ja również byłam (i jestem) często uważana za osobę bardzo wrażliwą, jednak OSB dużo mi dała. Jestem pewna, że gdybym szła do normalnej szkoły nadal byłabym niezwykle wrażliwa, czasem nawet nerwowa, w cale tego niepotrzebnych sytuacjach. Dzisiaj właśnie o tym myślałam, jadąc tramwajem do teatru. Jest bardzo ciężko, pracuje się w szkole od rana do nocy (nieobce są zajęcia od 8 do 19.30 bez większych przerw), jednak to wszystko jest po coś. Taniec nauczył mnie cierpliwości i pokory, bo tego wymagają nauczyciele. Rywalizacja w klasie nie jest taka bolesna - jeśli samemu zrobi się coś, aby ulepszać ją, może nie być zła. Może być motywująca i dobra. Oczywiście każdy po skończeniu OSB, albo nawet po byciu tam 3 czy 6 lat coś innego wyniesie, może coś dobrego, a może coś nienajlepszego, jednak ta szkoła uczy wytrwałości. To jasne, że taka dziewięciolatka, gdy przyjdzie do szkoły nie ma od razu tyle zajęć, jednak z roku na rok jest ich coraz więcej i do tego są uczniowie przygotowywani. Moim zdaniem powinnaś spróbować rozwijać pasję córki, jeśli w OSB nie będzie tak dobrze jak miało być, zawsze można zrezygonować i np. pójść do innego gimnazjum czy liceum a później powiedzmy, na medycynę . Jeśli chodzi o same lekcje ogólnokształcące, to jeśli je się dobrze wykorzysta, można dużo zyskać, a przez to, że jest ciężko (ja teraz jestem zupełnie zawalona, bo patrzę na kalendarz a tam tyle sprawdzianów mam zapisanych, a jednocześnie przez cały weekend spektakle i próby. i kiedy się uczyć? a ja jestem dopiero w IV klasie!) nabiera się większej odpowiedzialności. Ale oczywiście są nieprzyjemne sytuacje w szkołach baletowych. Nie powiem żeby było słodko. Ale jak się to kocha, to warto. OSB nie uczy tylko suchego tańca i zawiści (chociaż czasem i tak też bywa). Przemyśl decyzję, krecico, bo to bardzo ważne dla przyszłości Twojej córki. Czajori - Pią Gru 04, 2009 9:37 pm Raiso, bardzo mądry i dojrzały post. Widać, że wiesz, o czym piszesz. Krecico - byłabym ostrożna z tym "determinowaniem". To, że wyślesz córkę do szkoły baletowej nie oznacza, że tam zostanie na zawsze. Jeżeli jej nie będzie odpowiadać taki tryb nauki czy atmosfera w szkole albo Ty zauważysz coś niepokojącego, zawsze będziecie mogły podjąć decyzję o powrocie do zwykłej podstawówki. Nie chcę naciskać na Ciebie, ale dałabym jej spróbować Jak napisałaś, macie jeszcze dwa lata na podjęcie decyzji. Spróbujcie w międzyczasie sprawdzić pasję Młodej w praktyce i pójść na zajęcia do dobrego ogniska lub szkoły tańca. Młoda zobaczy, czy to, co ją tak pociąga w teorii, jest równie fantastyczne w praktyce. Wtedy będziecie mogły myśleć o egzaminach do baletówki (a dobre zajęcia w ognisku będą świetną zaprawą do tego boju). krecica - Pią Gru 04, 2009 10:32 pm Bardzo Wam dziekuje za wszystkie madre opinie, troche mnie uspokoiliscie i dodaliscie odwagi, zeby sprobowac... wyczytalam, ze w marcu sa dni otwarte w szkole baletowej - zabiore mala, pokaze jej to miejsce, zobaczymy, jak zareaguje. Poki co chodzi na balet w domu kultury, 2 razy w tygodniu po 45 minut i jest zachwycona, ale poziom chyba nie jest tam za wysoki, ot takie zajecia ruchowe... sprobuje w przyszlym roku szkolnym, jesli pasja jej nie minie, zapisac ja do jakiegos porzadnego ogniska, moze do tej szkolki dla dzieci przy szkole baletowej - tam juz powinno byc widac, czy ma do tego dryg, i czy jej zapal nie minie... krecica - Pią Gru 04, 2009 11:32 pm A w ogole to czy w Warszawie jest jakas prywatna szkola baletowa? Bo w tylu miastach dzialaja - a u nas tylko OSB, albo szkolki niedzielne w domach kultury? Nic po srodku, gdyby ktos chcial chodzic do szkoly normalnie, a codziennie popoludniu na balet, tak jak jest np. ze szkolami muzycznymi? I jeszcze jedno mnie nurtuje: odchudzanie/ anoreksja/ bulimia w szkolach baletowych. Przyznam, ze troche mnie to przeraza. Czytam wypowiedzi dziewczyn na forum, ze rozmawiaja z kolezankami glownie o 'grubosci', czytam w ksiazkach (Northomb), jak sie uczennicom kosci lamia i mdleja na lekcjach co chwile, bo nie jedza, zeby nie utyc... Ja wiem, ze trzeba byc szczupla, ale jak to jest z tymi restrykcyjnymi dietami i zaburzeniami typu bulimia z Waszego punktu widzenia? Agasiek - Pią Gru 04, 2009 11:55 pm To zależy od osoby. Jeśli ktoś jest szczupły i ma dobrą przemianę materii to raczej się tym nie przejmuje. Zależy też od tego jak nauczyciel do tego podchodzi. Znam osobiście nauczycieli którzy nie zajmują się wagą uczennic, a bardziej klada nacisk na rozwijanie talentu. W pierwszych klasach szkoły baletowej raczej nie ma sie problemów z odchudzaniem. raisa - Sob Gru 05, 2009 8:57 am Tylko później się trochę więcej kręci wokół tego tematu, np. przed konkursem, na którym wszyscy są porównywani. Ale bez przesady, nawet jeśli nauczyciel powie, że ktoś jest za gruby, to można do tego podejść odpowiednio i wcale nie trzeba popadać w anoreksję. Czasem nauczyciele tracą rozsądek w tej sprawie (niektórzy mają na tym punkcie fioła), jednak jeśli samo dziecko jest dobrze nastawione (w sensie: nie jem niezdrowych rzeczy, ale się nie odchudzam) to można uniknąć jakiś większych problemów. To, że wszystkie uczennice w szkołach baletowych są anorektyczkami, to typowy stereotyp. Po porstu nietańczący nie mogą pojąć, że można być takim chudym, więc nazywają to anoreksją. Nie trzeba wierzyć tym stereotypom, czasem trzeba dowiedzieć się czegoś więcej, zajrzeć głębiej w tym temacie. A pomysł, żeby iść na otwarte drzwi jest bardzo dobry (ja też byłam i wtedy jeszcze bardziej zapragnęłam iść do OSB - ale krecico nie traktuj tego jako straszak Sagittaire - Sob Gru 05, 2009 3:17 pm Spotkałam się w zyciu i z anotektyczkami i z ludzmi, których przeżera zdrowa i chora ambicja, którzy nic z baletem nie mieli w życiu wspólnego. Pewne słabości, niepoukładanie, nieprawidłowo ukształtowana osobowość, czy pęd do zrealizowania swoich zamierzeń po trupach są typowe dla całego rodzaju ludzkiego. Można się z tym spotkać w życiu bez względu na to, jaką się pójdzie drogą. Dużo miłości, bliskości, zrozumienia i wspierania dziecka dadzą mu siły do tego, żeby nie pobłądzić. Ale samo pobłądzenie może nastąpić wszędzie, z tym że łatwiej, jeśli będzie brak pasji i czegoś, co skutecznie zapełnia umysł i duszę. Czajori - Sob Gru 05, 2009 3:26 pm Przypominam, że o wadze i jej pojmowaniu w szkołach baletowych dyskutujemy w innych tematach.

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group