Ladybirt - Sob Gru 31, 2005 10:31 pm Temat postu: Taneczne wiersze Myśle, ze wartoby założyć wątek gdzie umieszczalibyśmy wiersze znanych lub nie autorów o tematyce tanecznej (nawet tylko lekko zachaczącej o nią) a potem oczywiscie dyskutowali. Zaczynam: Przekwitła tancerka ta pani wciąż jeszcze tańczy wesoła jak młoda dziewczyna lecz jest już w pięknosci swojej nietrwała jak jedwab moze barwy utracić na słońcu może skurczyć się jak etamina a wówczas powieszą ja w szafie posród rzeczy o które nikt nie dba jest ona juz tylko na oko kto ja szarpnie ten ją rozedrze na zawsze ostrożnie z nią młodzi tancerze bo pęknie w tysiące zmarszczek (o młodości wytrwała i dumna o skóry jak angielskie zamsze o twarze szerokie i twarde jak tarcze) miedzy dancingiem a sercem jej starem jest most w pasy złote i szare jakie tam mysli się snują jaka mądrość tam przyjeżdża groźna lecz o tym się ludzoim nie mówi bo słuchają patrząc na zegarek a przed jednym co by moze słuchał musi milczeć tancerka nietrwała i trwożna zgubiony tancerz zwiędły suknie i wachlarz z piór strusich czas opada jak chmura szarańczy wszystko kończy się prędzej niz musi gra muzyka lecz nie ma z kim tańczyć tancerz miły odszedł w dalszą drogę gdzie jest nie wiem ani wy nie wiecie jeśli tu go odszukać nie mogę jakze znajdę go w wielkim wszechświecie Maria Pawlikowska-Jasnorzewska z tomu Dancing (1927) Paula - Sob Gru 31, 2005 10:51 pm Temat postu: Re: Taneczne wiersze BALET ATLANTYCKI Franciszek Fenikowski Klasnął baletmistrz. Balet atlantycki na wielką scenę opery wbiegł w pędzie, fal białonogie, lotne baletniczki na palcach tańczą "Jezioro łabędzie", gra niewidzialna orkiestra, lśnią lampy, drżą od oklasków chmury - mewie loże, różem zabarwia blask zachodniej rampy ciała baletnic niebieskie jak morze. I z wolna światło za światłem wygasa, spada kurtyna, ucichł gong, zamilkł dzwonek, lecz dalej tańczą tancerki Degasa szeleszcząc w mroku pianami koronek. Pawlikowska-Jasnorzewska Maria Balet powojów Zachód dogasa... Już się stroją, Już się bielą Powoje, Balet z czasów Degasa... Kręgi sukien, Wstrzymany pęd - Stoją nieruchome Sur les pointes... balet czasem patrzę na detale chociaż tego nie chcę wcale bo to z czasu mnie okrada a tu kończy się zabawa detalicznie drobiazgowo nie wiem czy to znaczy zdrowo może jestem zbyt ciekawy patrząc w środek każdej sprawy idealnie doskonale jak zawodowy balet gdzie nawet najmniejszy palec wprawia w zachwyt całą salę pewnie mogłem to inaczej zrobić szybciej bez przesady nową drogę jednak czasem lubię wybrać dla odmiany detalicznie drobiazgowo wiem że czasem znaczy zdrowo choć to z czasu mnie okrada tu zaczyna się zabawa idealnie doskonale jak zawodowy balet gdzie nawet najmniejszy palec wprawia w zachwyt całą salę Taniec Tańczyć wbrew zasadzie, tańczyć w rajskim ogrodzie, gdzie żadna smutna myśl nie dogoni, żadne głośniej wymówione słowo. A ty przyjdziesz cały w kwiatach ozdobiony, a ty przyjdziesz w kwiatach błękitnych i białych, a ty przyjdziesz w laurowym wieńcu na skroniach i zostaniesz. Dotkniesz wszystkich naszych myśli i swą własną myślą nas ochronisz, własną myślą uspokoisz. Będziemy tańczyć wspólnie w rajskim ogrodzie, wśród białych, kwitnących jabłoni, w kręgu jasnych i spokojnych twarzy, w kręgu ciepłych i łagodnych dłoni. Wspólny wianek upleciemy, tańcząc wśród lilii i motyli, nasze dłonie będą dłonią w dłoń złączone, w każdej chwili. Wśród białych dni i białych nocy, w naszym rajskim ogrodzie, gdy się wszystko uspokoi i zakwitnie w sercach, kwiatami paproci... Maria Borcz Ego taniec Bąk sobie wiruje wokół własnej osi. brzękiem swą obecność wszem i wobec głosi. Kręcąc piruety, wokół własnej sprawy, wciąga w karuzelę służalczej zabawy. Ego sił mu daje, i ego go kręci. Nie proś o przysługę i tak się wykręci. Taniec Nowy taniec zaczynają, wspólny cel wciąż wszystkich łączy, bo nie snuje sieci pająk, która myśl i rytm poplącze. Oto pierwszy jest piruet, każdy śmiało naprzód rusza, trwają razem, świat wiruje, lecz wnet obrót coś zakłóca. Jeden pada na podłogę, drugi w ścianę niemal wbity, trzeci trzyma się za głowę, klęska pełna to niestety. Dzisiaj już nie pójdą w tany i nie dla nich będą brawa, czemu ciągle los skubany nogę w życiu im podstawia? ...i trochę na wesoło :) Taniec Julian Tuwim Skoczył stołek do wiaderka, Zaprosił je do oberka, Dzbanek z półki - hyc na ziemię: "Ja niegorszy! Poproś-że mię!" A za dzbankiem talerz skoczył, Dokoluśka się potoczył, Piec, choć grubas, złapał kija I ochoczo nim wywija. Biedna miotła w kącie stoi, Też by chciała, lecz się boi, Bo jak w tańcu się rozluźni, To ją będą zbierać później. Tańczy skrzynia i siekiera, Aż się miotle na płacz zbiera. Już nie może ustać dłużej I tak pląsa, aż się kurzy! aazrane - Nie Sty 22, 2006 6:23 pm Temat postu: Milczenie Kamieni Milczenie Kamieni Kamyczek milczy cały czas... Że też mu się nie znudzi! Myślę, że mógłby tak choć z raz odezwać się do ludzi. Co to za straszny jakiś kwas w kamyku tkwi czy robak? Zaciął się. Milczy jak ten głaz. Coś mu się nie podoba. „Po co podnosić zaraz wrzask?” - kamyczek mógłby odrzec. „Zaraz by miły nastrój zgasł i nie byłoby dobrze. Język jest w ustach jako chwast, świat tonie w słów zamęcie, wypełnia cały świat hałas - ja mam to wszystko w pięcie” Lecz może kiedyś któryś z nas kamyka głos usłyszy? Może to będzie ciemny las, a może na ulicy? Wszyscy wróciliby do łask kamyków i kamieni. Może już wcale nie ma szans? A może coś się zmieni? Po co odkręcać zaraz gaz albo z balkonu hopla? Jeszcze usłyszysz ciepły bas kamyczka, albo sopran... Nie musiałby zaraz do mas sążnistych dąć przemówień. Mógłby coś rzec w Księżyca blask cichutko, tak jak lubię... * Columbina - Nie Sty 22, 2006 11:02 pm Ach!! Dziekuje. Takie "taneczne wiersze" przydadza mi sie do mojej prezentacji z polskiego na ustna mature :*:*:* czekoladka - Sro Lut 01, 2006 3:28 pm Grande Valse Brillante Ty - wódkę za wódką w bufecie... Oczami po sali drewnianej - I serce ci wali. (Czy pamiętasz?) orkiestra powoli opada przycicha powiada, że zaraz (Czy pamiętasz, jak ze mną...?) już znalazł twój wzrok moje oczy, już idziesz - po drodze zamroczy - już zaraz za chwilę... (Czy pamiętasz, jak ze mną tańczyłeś?...) podchodzisz na palcach i zaraz nad głową grzmotnęło do walca porywa - na życie i śmierć - do tańca Grande Valse Brillante Czy pamiętasz, jak ze mną tańczyłeś walca, Panną, madonną, legendą tych lat? Czy pamiętasz, jak ruszył świat do tańca, Świat, co w ramiona ci wpadł? Wylękniony bluźnierca, Dotulałeś do serca W utajeniu kwitnące te dwie, Unoszone gorąco, Unisono dyszące, Jak ja cała, w domysłach i mgle... I tych dwoje nad dwiema, Co też są, lecz ich nie ma, Bo rzęsami zakryte Wnet zakryte, i w dół, Jakby tam właśnie były I błękitem pieściły, Jedno tę, drugie tę, pół na pół. Gdy przez sufit przetaczasz - Nosem gwiazdy zahaczasz, Gdy po ziemi młynkujesz, To udajesz siłacza. Wątłe mięśnie naprężasz, Pierś cherlawą wytężasz, Będę miała atletę I huzara za męża. Czy pamiętasz, jak ze mną tańczyłeś walca, Panną, madonną, legendą tych lat? Czy pamiętasz, jak ruszył świat do tańca, Świat, co w ramiona ci wpadł? Wylękniony bluźnierca, Dotulałeś do serca W utajeniu kwitnące te dwie, Unoszone gorąco, Unisono dyszące, Jak ja cała, w domysłach i mgle... I tych dwoje nad dwiema, Co też są, lecz ich nie ma, Bo rzęsami zakryte Wnet zakryte, i w dół, Jakby tam właśnie były I błękitem pieściły, Jedno tę, drugie tę, pół na pół. A tu noga ugrzęzła, Drzazga w bucie uwięzła, Bo ma dziurę w podeszwie Mój pretendent na męża. Ale szarpnie się wyrwie - I już wolny, odeszło, I walcuje, szurając Odwiniętą podeszwą. Czy pamiętasz, jak ze mną tańczyłeś walca, Panną, madonną, legendą tych lat? Czy pamiętasz, jak ruszył świat do tańca, Świat, co w ramiona ci wpadł? Wylękniony bluźnierca, Dotulałeś do serca W utajeniu kwitnące te dwie, Unoszone gorąco, Unisono dyszące, Jak ja cała, w domysłach i mgle... I tych dwoje nad dwiema, Co też są, lecz ich nie ma, Bo rzęsami zakryte Wnet zakryte, i w dół, Jakby tam właśnie były I błękitem pieściły, Jedno tę, drugie tę, pół na pół. Słowa: Julian Tuwim Carmenn - Sob Lut 04, 2006 3:23 am En pointe I want to decline, drift away. Like there will be no stage or fraudulent smiles to mislead. I will break these stitches, lacerate the chord Close my eyes And become absent. Back to where I came from To be entwined in the blossoms, To lament with the wind; Back to the garden. in the dark Whenever you go, I'm enveloped in the dark. You leave me feeling so alone. Pieces of me are missing. Why do I still remain here, And wait for your return? autor: ??? Bardzo luźno zwiazany z tańcem. Kasia G - Nie Lut 05, 2006 1:27 pm wątek wyczyszczony, posty na temat usuwania wpisów wydzielono i przeniesiono na tablice Regulamin i pomoc Administrator Kasia G przyjaciolka - Sro Lis 12, 2008 12:54 pm piękne wiersze,dziękuję! 
Tancerka już nie tańczy... Tancerz usiadł przy stole, Głowę schylił, Dłoń piękną oparł na bladym czole... Ucichły rytmy walca... Przed chwilą w uścisku gorącym zespoleni, Spojrzeniem zrozumieli, Że oni to jedna walka... W sukni z muślinu blue, Tańczy na jedwabnej linie... Pomna ostatnich słów, Gdy lina pęknie, Jej byt przeminie... Zatańczę ostatni taniec, Na twoje i moje pożegnanie, W gestach wszystkich wyrażę, Ostatnie sploty zdarzeń... Mgaret kfviatek - Sro Lis 12, 2008 1:31 pm Tańczyłem o świcie, gdy rodził się świat, tańczyłem w otoczeniu słońca, księżyca i gwiazd. Zszedłem z nieba i tańczyłem na ziemi, przyszedłem na świat w Betlejem. Tańczcie, gdziekolwiek jesteście, ponieważ powiedział: Jam jest tańca Pan, ja poprowadzę wasz tan. Gdziekolwiek będziecie, ja poprowadzę wasz tan. Tańczyłem dla faryzeusza i skryby, ale nie chcieli tańczyć ani pójść za mną, Tańczyłem dla grzeszników, dla Jakuba i Jana. Ci poszli za mną, weszli w rytm mego tańca. Tańczyłem w dzień szabatu, uleczyłem paralityka. Ubiczowano mnie, obnażono, na krzyżu wysoko powieszono. Niech umiera. Tańczyłem w piątek, pod niebem ciemności. Niełatwo tańczyć z demonem na barkach. Zabalsamowano me ciało. Tak wszystko skończone. Lecz ja jestem tańcem i balet mój trwa. Chciano mnie wykreślić, A ja znalazłem się ponad, wysoko, Gdyż ja jestem życie, a życie nie umiera: będę żył w was, jeśli wy we mnie żyć będziecie, ponieważ powiedział, ja jestem tańca pan. Sydney Cartrer przyjaciolka - Pią Lis 14, 2008 5:27 pm niesamowity wiersz!!! 
skąd go znasz? jaki jest jego tytuł,kfviatku? nasuwa mi się Chrystus...ale gdzie jest napisane,że jest Panem tańca? naprawdę wielkie dzięki za to odkrycie!!! pozdrawiam 
kfviatek - Sob Lis 15, 2008 2:47 pm mi ten wiersz przesłała kiedyś koleżanka, przed moją maturą z polskiego (miałam min o motywie tańca w Biblii) a znalazła go chyba w czasopiśmie 'W drodze' ale niestety nie mam pojęcia w którym numerze... udało mi isę tylko jakimś cudem znaleźć autora... a w internecie właśnie nie ma zbyt wielu informacji... ale też mi się od razu baaardzo spodobał teraz wisi nad moim łóżkiem... xD
margotczyk - Sob Lis 15, 2008 4:25 pm
Chyba znalazlam: "Lord of the Dance" - Words & Music by Sydney Carter EDIT: http://www.stainer.co.uk/lotd.html kfviatek - Sob Lis 15, 2008 7:01 pm
http://www.stainer.co.uk/lotd.html (pomyliłaś t i d) Siunia - Sob Lis 15, 2008 7:49 pm Wiersz faktycznie niesamowity. Jest taki jaki powinien być wiersz: W czasie jego czytania... tak jakby... może to głupio zabrzmi ale w czasie jego czytania rodzą się uczucia ( tylko nie bierzcie mnie za wariatkę, takie są moje odczucia ) Tak jak przyjaciolce nasuwa mi się Chystus. Chyba nigdzie nie jest powiedziane że jest panem tańca, ale skoro jest panem całego świata, to tańca chyba też...
lailana - Nie Mar 27, 2011 6:11 pm ja mam podobne skojarzenie: myślę że w tym wierszu chodzi o to że tak jak Jezus będzie żyć wiecznie [ w nas ] tak samo taniec będzie w nas na zawsze... Lienka - Wto Mar 29, 2011 3:40 pm Myślę, że nie tylko Jezus, ale Bóg w tym wierszu jest tańcem, czy też życie jest tańcem, ale tańcem mogłaby być też modlitwa albo wiara. Wybacz, że się trochę przyczepię lailano, ale to Twoje sformułowanie, że Jezus żyje wiecznie w nas jest dla mnie dziwne, On jest w nas oczywiście, ale chyba przede wszystkim istnieje (wydaje mi się, że to o wiele lepsze słowo niż "żyje") poza nami. Podoba mi się ta Twoja myśl, że taniec jak Bóg jest wieczny
wukaesiak - Wto Kwi 05, 2011 12:59 pm Skoro mowa o poezji, w tym miejscu, przypominam, że w najbliższy weekend w Studiu na Grobli we Wrocławiu, odbędzie się festiwal "Port Wrocław" (już po raz szesnasty). Jest to chyba największy festiwal poezji w Polsce. Biuro literackie, które to organizuje robi co może, żeby przekonywać, że liryka istnieje nadal i ma się nawet nieźle. Polecam serdecznie Port. Byłem w zeszłym roku, w tym się też wybieram.
ebaleciara - Wto Kwi 05, 2011 4:58 pm Dobrze, to ja teraz walnę coś z poezji tzw. "szafowej". W bursowskich szafach są wypisane przeróżne rzeczy, w tym wiersze. Oto jeden z nich (w sumie to taka trochę głupiutka rymowanka), który jest w mojej, i który bardzo lubię: Nie piję, nie palę Jem mało lub wcale Mam kilka wad i zalet Kocham jazz i balet Tylko to wystarczyć musi By Twe serce skusić venus-in-furs - Wto Kwi 05, 2011 5:38 pm Jeśli znajdę swoje własne, to dorzucę 
Dolores1984 - Sro Kwi 06, 2011 12:52 pm Może dodam tu wiersze swojego autorstwa. Pisałam je dawno. Pierwszy nigdy nie został dokończony. Należy do takiego jakby wspomnienia córki o matce ,która mimo choroby próbuje tańczyć. Widziałam jak tańczyłaś ciało słyszące melodie natchnienia było cudownym instrumentem sztuki plastyczną odpowiedzią na piękno Choć w tym pięknie było tyle samo brzydoty i cierpienia osłabiona chorobą próbowałaś jeszcze raz ,by choć przez sekundę poczuć to. Później dodam drugi. Sagittaire - Sro Kwi 06, 2011 1:57 pm Zazwyczaj nie komentuje, ale skoro chcesz zawodowo pisac, to cos powiem - w tym jakos nie ma prawdy; widzę tu, na siłę władowany, patos ale nie widzę prawdy. Dla mnie siłą wiersza powinna byc jakas prawda, ktora pokazuje, ze czuje sie, co sie pisze. Nie chce byc nie miła ale przed pisaniem o tancu proponowałabym bardziej jakos wejsc w balet i poczuc go. Jak Reymont pisal Ziemie Obiecana, to na rok zamieszkal w Łodzi, pil z fabrykantami i lodzkimi poetami, muzykami, pracujacymi jako ksiegowi w fabrykach, chodzil do pracy o 5 rano z fabrykantami, poznal cale miasto od podszewki. I dopiero jak wchłonął to miasto do cna, to napisal o nim ale nie z księżyca, tylko ze swoich wnętrzności, jakby pisał to, co sam czuje. A jak wydano książke, to -mimo ze wszystkie postaci byly fikcyjne - to wszyscy z Łodzi, ktorych znal poobrazali sie na niego, bo widzieli w tej książce siebie- swoje wady, słabosci, zawody, swój bezsens życia. Podobnie jak pisał chłopów, to był na wsi, był na ilus weselach, a potem to przetrawial i pisał z siebie, jakby zbierał siebie samego z wrazen, które w nim kipiały po obcowaniu z chłopami. Jak opisywal wesele to zasłabł, żona wezwala lekarza a ten pyta "panie cos pan robil, mial pan atak paraliptyczny" a on na to "bo ja 3 dni i 3 noce tancowalem na chlopskim weselu". Siedział w domu 3 doby i pisał o weselu ale tak , że zbierał z siebie tak silne wrażenia, miotające nim, że zasłabł, bo go to wykonczyło. Rzuc sie w ten temat, zyj tym- baletem na zywo i na DVD, a potem pisz prosto i prawdziwie o tym, na zasadzie wydobywania z siebie tego,czym kipisz po kontkakcie z tancem. Wtedy nie trzeba bedzie patosu sztucznego, po prawda obezwładnia, nawet jak jest wyrazona tak po prostu ot tak. Weźmy np wiersze Baczyńskiego. Toz tam jest sama prostota, a jakie to poruszajace . Przytocze chociaz 1 wers z wkładki z TWON, który mnie zahipnotyzował ostatnio- 'deszcz jest jak litośc - wszystko zetrze: i krew z bojowisk, i człowieka, i skamieniałe z trwóg powietrze". Ale żeby napisac o kamieniniu z trwagi trzeba z trwogi raz choc skamieniec.... Dolores1984 - Sro Kwi 06, 2011 2:41 pm Nie proszę ,ani nie chce niczyjego komentarza ,Tobie się nie podoba -dobrze ,ja go tylko tutaj wstawiłam i nie chce żadnych komentarzy ,on po prostu jest i tyle. Nie chcesz nie zwracaj na to uwagi. Proste. 
A poczuciu tego co piszę... Hmm cóż może i tak ,ale mamy 21 wiek i to jest nie możliwe ,a ja chce w życiu do czegoś dojść ,a nie gonić znikający punkt - to nie jest dobrze jak na nasze czasy ,naprawdę. To nie miała być ani książka ,ani wiersz o technice baletowej. Gdybym tak podchodziła do każdej przeczytanej książki to nie wiem co by to było. Nie twierdzę ,że wiedza na dany temat nie jest potrzebna ,ale nie przesadzajmy. Na tym kończę odpowiedź na to co powiedziałaś i nie chce wracać do tego tematu. venus-in-furs - Sro Kwi 06, 2011 4:57 pm
Wiersze mają to do siebie, że mogą poruszać co tylko chcą. Z profilu Dolores wynika, że ma 16 lat, a porównujesz ją z pisarzami dojrzałymi albo wiekiem, albo dojrzałymi z racji okoliczności (Baczyński). Każdy miał jakieś juwenilia i trudno wymagać, żeby ktoś od razu pisał idealnie, nie trzeba pisać oskarżycielskiego elaboratu. Odrobineczka spokoju i dystansu nie zawadzi. Sagittaire - Sro Kwi 06, 2011 7:29 pm Venus - jak ktos pisze, że chce pisac książki i je wydawac w wieku 16 lat, a nie za 20 lat, jak dorośnie, to po kilku miesiącach czytania tych tekstów mam chyba prawo wskazania, czemu mi się nie podobają. Oprócz tego przebłyski geniuszu widac juz w wieku 16 lat. Są osoby, które już wówczas coś tam publikują itd. Oprócz tego Dolores świetnie sobie radzi z krytyka i wykazuje się super pokorą i dojrzała postawą  , więc nie widze potrzeby, żeby pojawiały się osoby w roli adwokatów.
venus-in-furs - Sro Kwi 06, 2011 7:51 pm Nie zamierzałam przyjmować roli adwokata, po prostu napisałam, co uważam
DreamerBallet - Sro Lis 23, 2011 10:19 pm A więc to jest mój wiersz: Wielu nazywa mnie aniołem, I może nim jestem, Aniołem, którego skrzydła często były poplamione krwią, Serce pełne marzeń, Moje baletki nigdy nie zrobiły ze mnie łabędzia, Umiałam stać się nim boso, Gdy czułam muzykę, Och, nie słyszałam jej .. Czułam jej dotyk, Jakby mi chciała pokazać niebo, Jak silne fale które cię ciągną, I za którymi musisz iść,zabierają cię daleko, tak jak śmierć zabiera cię od życia, Muzyka porywa mnie i zabiera z dala od tej rzeczywistości, Mówiąc mi że do niej należe, A teraz moje ręce, moje ramiona,moje nogi... Wydają się być nic należącego do tego świata, I jestem aniołem, Istnieje, w innej formie. jestem rytmem, każdą nutą, Dźwiękiem pianina. I czuję dreszcze, ale nie jest zimno! I mówię,bo to nie jest cisza, to krzyk "ja istnieję, istnieję". A gdy szedłam bez melodii w tle, Byłam jak inne liście drzewa lecz kiedy muzyka wżieła mnie w ramiona, dotknęła,otuliła Czułam się kochana, nie tylko liściem jak inne,byłam aniołem muzyki. Piszę wiele wierszy,szkoda że po Włosku,niestety jeszcze nie jestem w stanie dobrze wyrazić swe uczucia po polsku. margotczyk - Czw Lut 09, 2012 10:29 pm . WISŁAWA SZYMBORSKA Przy winie Spojrzał, dodał mi urody, a ja wzięłam ją jak swoją. Szczęśliwa, połknęłam gwiazdę. Pozwoliłam się wymyślić na podobieństwo odbicia w jego oczach. Tańczę, tańczę w zatrzęsieniu nagłych skrzydeł. Stół jest stołem, wino winem w kieliszku, co jest kieliszkiem i stoi stojąc na stole. A ja jestem urojona, urojona nie do wiary, urojona aż do krwi. Mówię mu co chce: o mrówkach umierających z miłości pod gwiazdozbiorem dmuchawca. Przysięgam, że biała róża, pokropiona winem, śpiewa. Śmieję się, przechylam głowę ostrożnie, jakbym sprawdzała wynalazek. Tańczę, tańczę w zdumionej skórze, w objęciu, które mnie stwarza. Ewa z żebra, Venus z piany, Minerwa z głowy Jowisza były bardziej rzeczywiste. Kiedy on nie patrzy na mnie, szukam swojego odbicia na ścianie. I widzę tylko gwóźdź, z którego zdjęto obraz. Giselle12 - Pią Lut 10, 2012 8:43 am DreamerBallet, szłam, nie szedłam
wiersze po włosku? Wrzuć coś koniecznie! Ja się uczę włoskiego i podejrzewam, że nie tylko ja na tym forum! Chętnie potrenuję mój język 
lailana - Sro Lut 15, 2012 11:18 am wiersze Szymborskiej to po prostu bajka...[rozmarzona] margotczyk - Sob Mar 18, 2017 5:28 pm Wojciech Młynarski w swoim Przedostatnim Walcu Żegnaj Mistrzu.... https://www.google.pl/sea...l&client=safari . |
