www.balet.pl

[przyjaciolka]

słuchajcie, a w kontekście baletu...przecież nie od dziś wiadomo,że właśnie tancerki (o modelkach nie chcę teraz mówić) chorują na anoreksję i bulimię, ponieważ obowiązuje je dyscyplina, restrykcja wagowa itd... z czego to wynika? czy w Polsce waży się baletnice? (wiem,że w Rosji tak..) mówią Wam,że jak będziecie chudsze to taniec będzie piękniejszy,lżejszy...? wierzycie,że taki kościotrup zatańczy piękniej niż 10 kg grubsza koleżanka,która ma mięśnie i technikę? przepraszam za słowo "kościotrup",ale brak biustu,wystające żebra, nienormalne kolana...
czy też te choroby wykształcają się na skutek prywatnych rywalizacji koleżanek ze szkoły baletowej? jak to widzicie?
czekam na opinie i pozdrawiam serdecznie

[Joanna]

polecam wątek: http://www.balet.pl/forum...topic.php?t=441 ("jak to jest z tą wagą")

[Father]

Słusznie Joanna polecila Ci ten link.
Niedożywiona tancerka g...o zrobi na scenie, ot co!
Wybaczcie ale szlag mnie trafia jak słyszę takie opinie.

[przyjaciolka]

Father,jakie opinie?

[Father]

[Joanna]

Father, zdarza się anoreksja i bulimia u zawodowych tancerek baletowych również, co do tych topowych to trudno powiedzieć, podejrzewam że wcale nie inaczej, niż w przeciętnym zespole. Na pewno nie na taką skalę jak u modelek, ale na pewno w stopniu trochę większym, niż w grupie kobiet przeciętniejszych zawodów (nie mówię tutaj o nastolatkach).

[Father]

No i jak długo z tym pociagną?
Może w roli jakieś mimozy czy drugoplanowej śmierci na urlopie to jeszcze dadzą sobie radę

[Joanna]

Wierz mi, że i latami... Chociaż fakt, czasem ciężko się na to patrzy, i nawet świetna technika i wyraz sceniczny tego nie przesłonią. A jeśli chodzi o siłę - siłą woli się rusza wtedy raczej, niż fizyczną....

[Father]

Ale napewno niektórych układów (dynamicznych) nie są wstanie dobrze zatańczyć.

[przyjaciolka]

Father,mylisz się... jedną z najgłówniejszych cech anoreksji jest cholerna ambicja, dążenie do perfekcji... te dziewczyny mogą bardzo wiele - właśnie dlatego tak trudno zauważyć problem, pomóc...
Pozdrawiam serdecznie.

[Kasia G]

No dobrze, ale ten temat był już wałkowany tysiąć razy! Tancerki ze względu na wymagania i sceniczne i techniczne (muszą być lekkie zeby parterzy mogli je nosić) są bardziej narazone na popadnięcie w skrajności ale tez obecnie są też bardziej pod lupa (ze względu na większą świadomość środowiska co do zagrożeń). Oczywista - mówię o szkole i zepołach w których zwraca się na to uwagę, bo róznie to bywa (jak zreszta w roznych rodzinach i szkołach). I tyle. Nie twórzmy sami stereotypu tancerka chuda+ bulimiczka, anorektyczka. Bywa że po prostu cialo w wyniku treningu tak się uksztaltuje, bywa że tak organizm reaguje na stały wysiłek - plus wpływ genetyki, uwarunkowań psychologicznych, diety... Kwestie estetyczne to inna sprawa, zaraz pewnie odezwie sie Milton i napisze ze on np. lubi chude nogi i wystające żebra - no i cóz, o gustach się nie dyskutuje. Ja wolalbym żeby była "tylko" szczupła a zdecydowanie aby była utalentowana

[Torin]

[stokrotkaa]

[Ewa J.]

Trochę mnie ten post obruszył, bo wynika z niego poniekąd, że lepiej być szczupłym za wszelką cenę (czyli mieć np. anoreksję), niż ładną, szczupłą sylwetkę, ale jednak niezwiązaną z zaburzeniami wagi i odżywiania się..
Również jestem zwolenniczką szczupłych tancerek, ale nie chudzielców i patyków, i choć może zabrzmi to złośliwie, ale myślę, że powiedzenie: "Ludzie nie chcą oglądać tańczących słoni" można też łatwo odwrócić i powiedzieć, że ludzie nie chcą oglądać tańczących szkieletów.

Myślę, że to prawda, bo zbyt chude tancerki nie wyglądają wcale estetycznie, ale wręcz rażąco. I bez obrazy, ale przy 177 cm i wadze 47 kg ten efekt został chyba osiągnięty.

Poza tym może to będzie nauczka na przyszłość, że nie należy promować i usprawiedliwiać anoreksji, nawet na forum baletowym (bo jeszcze ktoś to przeczyta i weźmie sobie do serca), a raczej zachować zdrowy umiar. W każdym razie nie chciałam urazić, ani obrazić, ale zanegować błędne wnioski, jakie można wyciągnąć z tej wypowiedzi; naprawdę, moim zdaniem wygląda o wiele lepiej tancerka, która ma o kilogram za dużo, niż powinna, od chodzącego, a raczej tańczącego szkieletu

[Joanna]

stokrotkaa, 'ponad jedzeniem'? To jest po prostu nie dbanie o siebie!

Zresztą, chcesz siebie niszczyć Twój wybór, ale proszę nie namawiaj do tego innych (bo taki chwalący zaburzenia odżywiania wydźwięk miał Twój post - ten w innym temacie również).

Rozumiem, że tę satysfakcję masz z powolnego niszczenia siebie, i męczenia swojego ciała? Trochę to smutne.

[Susanna]

Masz rację smutne jest to że w wieku 50 lat (jak dożyje) będzie żywym trupem że tak powiem. A po za tym lepszy taki "słonik" niż kościotrup.

[Joanna]

Bez przesady, nikt tak długo nie choruje na anoreksję; to nie jest choroba, która trwa w jednakowym nasileniu przez kilkadziesiąt lat - raczej nie byłoby to możliwe ze względu na ograniczone możliwości ludzkiego organizmu...

[JustDance.]

To prawda, organizm by nie wytrzymał. ;]
A swoją drogą to to jest straszna choroba. ;[

[Olimpia]

To jak z alkoholizmem. Możesz nie pić od x lat, ale alkoholikiem jesteś do końca życia.
Z tych chorób się nie wychodzi. Czasami są okresy lepsze, czasami nawet choroba zanika. Ale za chwilę może dopaść znowu.

[stokrotkaa]

Hmm...każdy ma odmienne poczucie estetyki...pomyślcie, czy żaden nauczyciel, czy to ze szkoły, czy z warsztatów, nie dawał Wam wykładu 'jaka to ważna jest szczupła sylwetka' i że 'lepiej za szczupła niż za gruba'?...

Ja wcale nie cieszę się z tego, że mam anoreksję, tylko z mojej silnej woli i samokontroli, a poza tym, choć możecie nie wierzyć, przyzwyczaiłam moje ciało do 'stałej lekkości' i mam siłę do wyczerpujących treningów, itp. przy niewielkich ilościach jedzenia(-> w porównaniu z tymi, przewidzianymi w normie)- poza tym n a p r a w d ę czuję się pełna energii i zadowolona z życia(innymi słowy: wysoki poziom endorfin w moim organizmie bierze górę;) )

Joanna, mówiąc 'ponad jedzeniem' miałam na myśli to, że nie jest mi niezbędna do przeżycia kolejna porcja jedzenia przed treningiem- po prostu jedzenie nie dyktuje mi warunków

Hmm...w poście, chciałam, jeżeli w ogóle, to cieszyć się swoją silną wolą, ale przecież nie tym, że stwierdzono u mnie chorobę...

A właśnie...mam pytanie: dlaczego został usunięty założony przeze mnie temat: 'jak dbacie o sylwetkę' ? Przecież jest mnóstwo 'nieuświadomionych' dziewczyn, które zamiast zdrowej diety i ćwiczeń, sądzą, że najskuteczniejsze jest tylko wymiotowanie...(ja nie myślałam, ze tak jest, dopóki nie spytałam znajomych tancerek- przeraziłam się, bo wiecie, jak straszne skutki mogą powodować regularne wymioty....)
?

[Joanna]

stokrotkaa, a myślałaś co zrobisz, jak np. zatrzyma Ci się okres, albo zaczną kruszyć zęby i wypadać włosy? Nadal będziesz uważała, że tak dalej można?

Nie wiem czy wiesz, ale anoreksja najpierw zaczyna niszczyć organizm od środka. Jak się nie dostaje energii z pożywienia to niekoniecznie zaczyna się ją czerpać tylko i wyłącznie z rezerw tkanki tłuszczowej, ale mięśni, organów... Nie miewasz np. bóli wątroby, itp.?

Co do wątku - być może ktoś go usunął z tego względu, że podobne pytania na forum już pytały. Jeśli poszukasz uważnie, znajdziesz np. wątek 'Jak to jest z tą wagą', oraz pamiętam też były jakieś o odżywianiu, itp.

[stokrotkaa]

Joanna, ze mną nie jest tak, że ja nic nie jem przez cały dzień... Jem posiłki +/- co 4 godziny... Tak, miewam bóle żołądka, czasami po treningu kręci mi się trochę w głowie... Ale ogólnie, gdybyś ze mną stale przebywała, to naprawdę nie powiedziałabyś, że mam anoreksję ( no, chyba, że kontrolowałabyś moje posiłki i uważnie byś mi się przypatrzyła)

[VisVersa]

Stokrotko, ale to co piszesz, że masz poczucie, że to Ty panujesz nad jedzeniem a nie jedzenie panuje nad Tobą to nie jest jakaś "dobra strona" anoreksji tylko jeden z czynników ją napędzających.
Człowiek mający zdrowe i po prostu naturalne podejście do jedzenia nie rozpatruje go w kategoriach czegoś wrogiego i złego. Nie musi niejako "udowadniać" sobie, że może pogłodować i da radę i to znaczy, że jest silny.
Stąd mnie przyszłoby do głowy, że ocierasz się o jakieś problemy z jedzeniem właśnie po takim stwierdzeniu prędzej niż po analizie jadłospisu, bo są osoby, które jeść nie lubią, zaniedbują np zjedzenie śniadania, obiadu bo im się po prostu nie chce albo robią to z powodu nadmiernego stresu, ale nie wiąże się to wówczas z podobnym myśleniem- że może ich ściskać w żołądku i kręcić się w głowie, ale dzięki temu stają się lepsi i bliżsi perfekcji, bo niczego nie zjedli...
Problem anoreksji jest, wydaje mi się , postrzegany przez wiele ludzi nadal w kategoriach problemu talerza, lusterka i wagi a za tym problemem stoi właśnie myślenie i dopóki ono niejako "choruje" na anoreksję to co z tego, że coś tam się (jeszcze?) jada i funkcjonuje życiowo, anoreksja z natury rzeczy nie prowadzi do niczego dobrego...
Jeszcze to co mówi Olimpia- że z anoreksji się nie da być może wyleczyć w 100 %, musi to być bardzo trudne, ale wierzę, że osoby cierpiące na anoreksję mogą nauczyć się rozpoznawać kiedy tak naprawdę zaczynają działać na swoją szkodę, wbrew złudzeniom jakim ulegają, i po prostu się bronić ...

[nathaliye]

[stokrotkaa]

Dziewczyny, kiedy miałam 'normalne' podejście do jedzenia, to cały czas męczyły mnie myśli typu: "ale bym sobie to zjadła... ale nie, nie mogę przecież, muszę trzymać linię..."- to było dla mnie bardzo męczące, te dylematy, sprawdzanie ile co ma kalorii i wyszukiwanie ile godzin muszę ćwiczyć/ruszać się, żeby to spalić...

Jasne, zgadzam się z tym, że problem anoreksji rodzi się w głowie, ale czuję, że w moim wypadku, to nie było do końca tak- wiedziałam, że muszę być szczupła, a jednocześnie byłam strasznym łakomczuchem, dlatego po wielu rozmowach z nauczycielami zaparłam się, nie chciałam 'zostać w tyle' i zaczęłam drastycznie ograniczać jedzenie...i jakoś przyzwyczaiłam się do tego, żołądek się skurczył...