www.balet.pl

[Scarpia]

Jestem ciekaw opinii POLSKICH tancerzy i miłośników tańca na temat "danseuse etoile" Opery Paryskiej. Jak ją postrzegacie? Pozdrawiam i dziękuję

[Joanna Bednarczyk]

Kiedy oglądałam ją po raz pierwszy jakieś kilka lat temu w balecie"Don Kichot", stwierdziłam ze pieknie tańczy, ze jest bardzo atrakcyjna (Piekność z rezerwą w typie Grace Kelly)swietnie prezentuje sie na scenie, ale jakoś nie chwyciła mnie za serce (moze temperamentna Kitri to nie jest jej genre). Tym bardziej, ze 2000 i 2001 odeszły z Opery dwie wspaniałe tancerki Elisabeth Platel i Isabele Guerin, wiec oczekiwania w stosunku do nastepnego pokolenia Etoiles miałam duze. Ale w kolejnych produkcjach POB zaczeła podobac mi się coraz bardziej w "Śpiącej królewnie", "Sylfidzie" a jeszcze bardziej w "Sylvii" w wersji Neumeiera gdzie jest w moim odczuciu fantasyczna, kobieca i wzruszająca, m.in tańczy piekne wyrafinowane solo, a z Manuelem Legris tworzą wspaniały, dopełniajacy sie duet ,ich końcowe pas de deux nalezy teraz do moich ulubionych fragmentów baletowych.

Czekam na "Klejnoty"Balanchine'a z jej udziałem, juz niebawem na DVD ponoc w stylu tego choreografa robi wrazenie

[Scarpia]

Ładnie napisane. Przyznam, że właśnie po obejrzeniu Aurelie w "Sylwii" Neumeiera chciałem dowiedzieć się o niej czegoś więcej. Wypadła tam rzeczywiście rewelacyjnie, na tyle że jej nazwisko zapadło mi mocno w pamięci, a kreacja gdzieś ciągle krążyła w myślach. Ale jako widz zastanawiałem się, czy tancerkę o tak chłodnej i zdystansowanej aparycji równie dobrze oglądałoby mi się w jakiejś innej roli. Nie widziałem jej przedtem w niczym innym. Precyzując: Czy "Sylwia" jest po prostu szczęśliwym i jedynie poprawnym zbiegiem okoliczności dającym tak wspaniały efekt? Czy w oczach widzów umie być np. równie wspaniałą i przepełnioną uczuciem Julią z baletu Prokofieva? Jak napisałaś od "etoiles" dużo się oczekuje i wymaga (nie tylko urody, choć Aurelie bezspornie ją ma, oj ma, ma...)
A jeśli chodzi o mój ulubiony moment wspomnianej realizacji "Sylwii" to mógłbym bez końca ogladać Numer 9: Sylwia rencontre Aminta. Opisać to mogę tylko jako: Magnifique! Splendide! Admirable!

[Scarpia]

No to od ostatniego postu jestem troszkę mądrzejszy Przed oczy trafiły mi wspomniane przez Joannę "Klejnoty" Balanchine'a w cudownym wykonaniu baletu Opery Paryskiej. Okazja do podziwiania w jednym spektaklu 3 szkół tańca: francuskiej ("Szmaragdy"), amerykańskiej ("Rubiny") i rosyjskiej ("Diamenty"). Aurelie Dupont w części drugiej "Rubinach" do kaprysu na fortepian i orkiestrę I.Strawińskiego. Co za niespodzianka! Ta na wskroś francuska i utalentowana, choć o chłodnej aparycji tancerka w ujmujący i ciepły (!!!) sposób kompletnie mnie uwiodła jako widza dwoma wspaniale wytańczonymi Pas de Deux z Alessiem Carbone. U-la-la! Nie myślałem, że patrząc na nią poczuję kiedykolwiek trochę ciepła, a tu - no proszę! Brawo! Jednak to ja jestem "niedooglądany"

Kilkusekundowy fragment tego boskiego widowiska znalazłem też tutaj:
http://www.youtube.com/watch?v=e1U3ailXh_c

Z wypowiedzi Aurelie:
"Mam całkiem bliską relację z moim partnerem, i nie tylko z nim, ale z wszystkimi tancerzami. "Rubiny" to nie tylko tańczenie w parach - chociaż owszem - akurat tańczę z moim partnerem to istnieje też bardzo silna więź z tancerzami w tle - dziewczynami i chłopakami..."
[To ciekawe, że istnieją generalnie 2 rodzaje wielkich tancerek: jedne podkreślają więź z parterem i w ogóle zespołem, a drugie twierdzą, że tak właściwie to tańczą jakby tylko dla siebie. Jak widać Aurelie chyba zalicza się do tej pierwszej grupy]

"...Balanchine jest jednym z choreografów, który zaangażował mnie w Operze Paryskiej. Miałam dość szczęścia, aby dublować rolę sangwinika w "4 temperamentach". Byłam bardzo szczęśliwa, ponieważ wtedy nie byłam jeszcze ani pierwszą tancerką ani gwiazdą. Tak więc jest on trochę jak mój szczęśliwy choreograf. Jego praca zawsze mnie cieszyła, i ciągle uważam ją za bardzo nowoczesną - można prawie pomyśleć, że jest on współczesnym choreografem naszych czasów, dzisiaj. Jest tak, ponieważ jego praca nie wygląda staro, i pomysł jaki miał na muzykę, choreografię, wyjście pozostaje bardzo bieżący..."

"...Jestem dość zdecydowanie przeciwna liczeniu (w tańcu) i to w odniesieniu do jakiegokolwiek kompozytora. Ponieważ w czasie występu muzyka idzie na żywo z kanału orkiestrowego, i podobnie jak my (tancerze) tak muzycy niekoniecznie muszą grać tak samo każdego wieczoru. Tak więc musisz być bardzo uważny względem tempa, które może się lekko zmieniać na każdym przedstawieniu. I z tych powodów ja nie liczę, ale uczę się muzyki i przysłuchuję muzykom tak, aby w czasie występu utrzymać się w czasie."
[A to ciekawy kontrast do wypowiedzi na temat tego samego spektaklu innej znakomitej gwiazdy POB Marie-Agnes Gillot podkreślającej znaczną trudność dla tancerza w liczeniu niemiarowych kompozycji Strawińskiego]

[sisi]

ciepła? hmmm ja jej takiej nie odczułam. wprawdzie nie miałam jeszcze okazji obejrzec całoscie ale w zaproponowanym przez ciebie fragmencie wydała mi się chłodna, z dystansem, wyniosła. kontrastowo do sugerującej pewne odczucia czerwieni Aurelie wydała się bardzo pewna i.... no... z dystansem właśnie. to nie było czułe. to ON był czuły a ONA mu na to pozwalała - nic więcej. moze to wrażenie zostało spotęgowane tym, ze partner się szeroko uśmiechał, a Dupont tylko "do siebie" i poza tym ma surowe rysy twarzy - nie wiem... ale coś w tym jest niewątpliwie, skoro takie skojarzenie naraz mi przyszło na myśl, gdy oglądałam (kilka razy!) ten kawałek.

a co do liczenia - może być zdradliwe, zwłaszcza gdy się zna partię na wylot. jeśli się nauczysz "pod cyferki" to potem wystarczy zmienić muzykę i jest problem (mniejszy lub większy, zależy od doświadczenia). inaczej gdy próbujesz różne tempo, czasem trochę wolniej, czasem odrobinę przyspieszone. trzeba nauczyc się reagować na akcenty muzyczne (lub ich brak ) a nie liczyć w głowie.

[Joanna Bednarczyk]

uśmiechanie sie do siebie to fatycznie jej "znak firmowy", (a la Mona Lisa) co ma swój urok, ale mnie przekonuje jej wyrafinowanie, szlachetność i klasa, te cechy bardzo dobrze pasują do stylu Balanchine'a który nie jest zbyt "wylewny" i "ekstrawertyczny."

a co do liczenia to chyba najwazniejsze ze obie tancerki daja sobie radę, mimo odmiennych strategii.

[sisi]

"klasa" to bardzo dobre słowo na określenie postawy i tańca Aurelie Dupont. Nie jest w nim małą zakochaną dziewczynką - jest zdecydowaną kobietą, która wie czego chce i "dozuje" sobie wylewność uczuć. tak myślę.

jednak jakkolwiek by to określić, Aurelie ma w sobie coś, co każe widzowi patrzeć i zachwycać się, cokolwiek nie zrobi.

[Scarpia]

Cóż mogę powiedzieć ja, nieszczęsny widz-mężczyzna, po uważnym przeczytaniu powyższych postów od tak znakomitych forumowiczek ... Może to jest tak, jak w tym znanym powiedzeniu:
"Aby mężczyzna był gorący jak ogień - kobieta musi byc zimna jak lód"
[i pewnie odwrotnie jest tak samo he,he,he... ] Więc może metodą Aurelie jest rozpalanie partnerów i widowni swym chłodem? (A ja nieszczęsny temu uległem! Och...) Wiecie jak to jest: w balecie jest tak jak w życiu

[sisi]

...bo życie to teatr...etc

Aurelie osiąga zamierzony efekt - rozpalenie widza - i tym dowodzi swojej wielkości jako tancerki. Poza tym wykształciła tym swój własny styl, niepowtarzalny i przez to taki ciekawy. A przecież o to nam chodzi gdy wychodzimy na scenę: widz ma zapomnieć co się dzieje wokół niego...

edit: kilka filmów z Aurelie
Don Kichot, pas de deux z Manuelem Legris
wariacja z La Sylphide w pierwszej częsci Mathieu Ganio
Śpiąca Królewna, wariacja z I aktu niestety słaba jakość
jeszcze raz Śpiąca Królewna, pas de deux z Manuelem Legris

[Joanna Bednarczyk]

a tu wywiad

http://www.ballet.co.uk/m...elie_dupont.htm

[sisi]

Bardzo ciekawy wywiad. Zaskoczyło mnie to, ze Aurelie przyznała dokładnie to samo o czym my ostatnio mówiliśmy na forum o Rosjanach - o tym jak perfekcja techniczna potrafi przyćmić grę aktorską.

Poza tym jestem pod wrażeniem zdjęć, a zwłaszcza tego w czerwonej sukni. i d e a l n e

[Joanna Bednarczyk]

owszem wygląda bosko - to wspomniana na wstępie "Sylwia" Neumeiera, którą wspólnie ze Scarpią się tak zachwycaliśmy- ( a przynajmniej partią/rolą Aurelie)

[.:Odylia:.]

http://www.youtube.com/watch?v=CsL0GhDPhpI - tutaj jest rewelacyjna

[aankaa_baletnica=)]

Ja bardzo lubie Aurelia Dupont. Śpiąca Królewna w jej wykonaniu mi sie bardzo podoba.

[Joanna Bednarczyk]

co prawda nie przepadam za jakoscią filmików z youtube, ale nie mogłam się oprzeć - jeden z moich ulubionych baletów (Dama kameliowa Neumeiera) w takim wykonaniu

http://youtube.com/watch?v=rfPG-dUnM0E

[inscrutable.m]

Joanno, piekne to jest... Wręcz - urocze, powiedziałabym..

[raisa]

Piękne! Śliczne! Muzyka! Wykonawcy ! i piękne kostiumy!

[Agasiek]

http://youtube.com/watch?v=Fs_ZicBQso8
Która to Aurelie?

[.:Odylia:.]

fioletowy kostium,po prawej

[Scarpia]

[Joanna Bednarczyk]

niestety w tym wykonaniu nagrania nie ma i raczej nie będzie (Legris ), chyba ze cos sie zmieniło z tego co wiem planowano nagranie tego baletu z inną obsadą( Marie -Agnes Letestu+?) którą oczywiscie też warto zobaczyć, choc ja wolałbym tę jaka jest w tym krótkim zwiastunie zapowiadającym Damę w zezonie 2006/2007. bardzo lubie ten rodzaj "chemii" jaka jest między wykonawcami ( Dupont + Legris )Jest jeszcze nagranie z lat 80 tych z tancerką, dla której powstał ten balet Marcią Haydee i Ivanem Liską, baletem hamburskim- teraz wyszło DVD

[Scarpia]

Och...

http://www.geneschiavone.com/gallery/album14

Rozpływam się nad zdjęciami 7,9,11 i 12...

[edysia baletnica]

Znalazłam forum o Aurelie http://aurelie-dupont.forumpro.fr/

[Nati]

no forum fajne.....tylko niestety nie po polsku, ale pooglądać zawsze mozna lub spróbować co nie co zrozumiec....

[Maron]

no jak jest zrobione na stronie francuskiej, przez francuzów i o francuzce, to jak ma być po polsku?