www.balet.pl

[Kasia G]

Zapowiedzi na przyszły sezon w wywiadzie dla Rzeczpospolitej - Krzysztof Pastor

Porównania bez kompleksów

Dyrektor Krzysztof Pastor opowiada o kondycji i zamierzeniach Polskiego Baletu Narodowego

Nie boli pana głowa od nadmiaru pochwał, jakimi obdzielano pana i zespół przez cały sezon?

Krzysztof Pastor: Mam dystans do siebie. Cieszę się, że chwalą mnie, a zwłaszcza zespół, bo niewątpliwie zrobił duży postęp. Obowiązuje inna technika pracy, podejmujemy coraz trudniejsze wyzwania i potrafimy sobie z nimi poradzić, ale jest jeszcze dużo do zrobienia.

Mogłoby być lepiej?

W sztuce nigdy nie jest tak, że osiąga się najwyższy poziom i ma się spokój, zawsze trzeba iść w górę. Chciałbym też, aby Polski Balet Narodowy dawał więcej premier i spektakli, ale to bardzo trudne do zrealizowania z wielu względów, przede wszystkim finansowych.

W przyszłym sezonie choreograf Krzysztof Pastor po raz pierwszy zmierzy się w Warszawie z klasycznym repertuarem, przygotowując premierę „Romea i Julii".

Muszę przyznać się, że „Romeo i Julia" należy do tych moich przedstawień, które sprawiły mi największą satysfakcję, zarówno podczas pracy w 2008 roku w Scottish Ballet, jak i dzięki osiągniętemu efektowi. „Romea i Julii" nie potraktowałem jako baletu romantycznego, ten temat ma dla mnie silny aspekt polityczny, podobnie jak u Szekspira. Postanowiłem rozpocząć akcję w latach 30. XX wieku we Włoszech, potem przenieść ją w czas optymizmu po II wojnie światowej aż do naszej trudnej współczesności. Praca w Edynburgu była niesłychanie inspirująca, panowała twórcza atmosfera, miałem wspaniałą Julię, a przedstawienia przyjmowano w Anglii i Szkocji bardzo dobrze. Postanowiłem wrócić do „Romea i Julii", a spektakl powstanie w koprodukcji amerykańskim Joffrey Ballet, gdzie premiera odbędzie się półtora miesiąca po naszej.

Czy o wyborze takiego baletu jak „Romeo i Julia" decyduje fakt, że dostrzega pan w zespole wykonawców tytułowych ról?

Po części tak, ale generalnie jestem w szczęśliwej sytuacji, gdyż mam tancerzy, mogących podjąć się rozmaitych zadań, którzy dysponują i techniką, i odpowiednią wrażliwością. Natomiast przy wyborze tego konkretnego tytułu kierowałem się chęcią pokazania mojego sposobu podejścia do Szekspirowskiego tematu.

Polski Balet Narodowy może w tej chwili podjąć każde wyzwanie?

Na pewno jest w stanie zrealizować bardzo dobrze każdy balet współczesny oparty na technice klasycznej, a także choreografie nowoczesne, takie jak na przykład „Święto wiosny" w wersji Emanuela Gata, które z każdym kolejnym przedstawieniem coraz bardziej zdobywa publiczność. Gdyby przyszło jednak zmierzyć się z absolutnie wielką klasyką, tak, by publiczność się nią zachłysnęła, to miałbym jeszcze pewne wątpliwości. Mam na myśli choćby choreografie George'a Balanchine'a, które są piekielnie trudne, a mogą być porywające.

Z klasycznego kanonu w przyszłym sezonie wybór padł na „Don Kichota".

Taką klasykę nasz zespół może pokazać świetnie. Co więcej, poszczególni tancerze mają dużą siłę interpretacyjną, udowodnił to choćby „Sen nocy letniej", w którym stworzyli różnorodne charaktery i typy. Podobne możliwości daje „Don Kichot". A poza tym jest to widowisko dla różnych widzów i to w każdym wieku, a my wciąż znajdujemy się na etapie pozyskiwania szerokiej publiczności.

Co zadecydowało o wyborze „Don Kichota" w wersji Aleksieja Fadiejeczewa?

Widziałem ją w Moskwie, Fadiejeczew był przez pewien czas dyrektorem baletu Teatru Bolszoj. Kiedyś bardzo podobała mi się, zresztą jak wszystkim, choreografia Michaiła Barysznikowa. Podjęliśmy z nim nawet pewne negocjacje, ale on w tej chwili nie zajmuje się takimi baletami. Myślę jednak, że przedstawienie Aleksieja Fadiejeczewa spodoba się tancerzom i widzom. „Don Kichot" powstaje z kolei w koprodukcji z Hong Kong Ballet, zgłosił się też kolejny partner – Królewski Balet Flandryjski i prawdopodobnie dojdziemy do porozumienia. Wspólne działania obniżają koszty, a oszczędności na dużych premierach pozwalają wygospodarować pieniądze na inne przedsięwzięcia.

Takie jak „Hamlet" Jacka Tyskiego?

Ta premiera nie powstaje dzięki oszczędnościom, od niej powinniśmy zacząć rozmowę, to przecież prapremiera baletu polskiego choreografa.

Jaki będzie ten „Hamlet"?

Sam jestem ciekaw. Musimy poczekać do października.

Czy w takich przypadkach dyrektor zespołu musi zawierzyć choreografowi? Nie ma możliwości ingerencji?

Rozmawiam oczywiście z Jackiem Tyskim, czasami poradzę w rozwiązaniu jakiegoś praktycznego problemu. W zasadzie jednak dyrektor musi zawierzyć, podjąć ryzyko i nie interweniować. Tak postępuję i w przypadku „Kreacji", czyli corocznych warsztatów młodych choreografów. Daję im szansę zrealizowania autorskiego przedstawienia, mnie końcowy efekt może się nie podobać, ale nie znaczy to, że spektakl jest zły. Lubię obserwować, jak dziś radzą sobie uczestnicy pierwszych „Kreacji", na przykład Robert Bondara. Nie będzie miał u nas, co prawda, premiery w przyszłym sezonie, ale w Narodowym Teatrze Opery i Baletu w Wilnie przygotował niedawno duży spektakl „Čiurlionis", który przyjedzie w listopadzie do Warszawy na Dni Sztuki Tańca. Bardzo wierzę w efektowną przyszłość Roberta.

Pan sam zapowiada jeszcze autorski, nowy balet kameralny.

Premierę zaplanowaliśmy dopiero pod koniec marca, więc nie będę zdradzał już teraz szczegółów. Pomysł polega na tym, by w jednym wieczorze połączyć na scenie kameralnej „Powracające fale" Emila Wesołowskiego, moją choreografię „Moving Rooms" i nowy tytuł, do którego wybrałem muzykę Schuberta. Potrzebujemy skromniejszej oferty, nie angażującej wszystkich tancerzy, gdyż takie zapotrzebowanie otrzymujemy często z kraju i zagranicy. Niedawno byliśmy na przykład na Dance Salad Festival w Houston. To była pierwsza wizyta zespołu w USA od ponad 20 lat, pokazaliśmy fragmenty z „Kurta Weilla", „I przejdą deszcze... ", „Moving Rooms", a także z „Persony" Roberta Bondary.

Zależy panu, by mieć ustabilizowany zespół?

Na pewno powinien mieć on silne serce i w zespole jest taka grupa tancerzy, którzy mocno ciągną resztę w górę. Zmiany personalne będą jednak następowały, a rotacja jest potrzebna, choćby dlatego, że sprzyja konkurencji.

Co przyciąga do Warszawy takich tancerzy jak Australijczyk Lachlan Philips, który pokazał choreograficzny talent podczas ostatnich „Kreacji"?

Przybył z Magdeburga, więc uznał, że w jego życiu nastąpił postęp. Oczywiście można powiedzieć, że pracował w prowincjonalnym zespole niemieckim, w poważnych teatrach zachodnioeuropejskich nie dostałby tak szybko szansy zrealizowania własnego baletu. Był zachwycony tą możliwością, podobnie jak inny nasz tancerz, Węgier Viktor Banka. A generalnie rzecz ujmując, Polski Balet Narodowy proponuje europejskie standardy pracy. Choć nadal brakuje nam ze dwóch sal do ćwiczeń, to repertuar mamy naprawdę dobry i zróżnicowany. Szkoda tylko, że nie gramy jeszcze częściej. Jednak jeśli chodzi o poziom zespołu czy skalę wynagradzania, to bez kompleksów możemy porównywać się z innymi. Jestem więc większym optymistą niż rok temu.

rozmawiał Jacek Marczyński

[Ali]

Ciekawe zapowiedzi. Osobiście najbardziej będę czekał na nowego „Romea i Julię”. Nawet znalazłem jego próbkę w you tube: http://www.youtube.com/watch?v=xRCKWWmGBbI Ależ to będzie! Wreszcie inaczej... Szczerze mówiąc, miałem już trochę dość tych landszaftowych post-Ławrowskich wersji w pseudorenesansowych kostiumach i dekoracjach, podrasowanych udawanym kolorytem lokalnym dawnej Werony. Bo wiadomo – balet nie film, więc nawet Cranko, MacMillan czy Neumeier – wspaniali wszak i niedoścignieni w swoim stylu (zwłaszcza dla kopistów) – nie przeskoczą przecież Zefirellego. A tutaj widzę tę uniwersalną historię jakąś ostrą, drapieżną, mroczną, przerażającą – jak najlepsze kawałki muzyki Prokofiewa. Taka mogłaby się wydarzyć dzisiaj gdzieś na styku Bronxu i Harlemu, w centrum Jerozolimy, nie mówiąc o polsko-cygańskim tle Mławy. Już się cieszę na to przedstawienie, jego szkockie migawki robią wrażenie.

[Kasia G]

to się Ali zupełnie nie zgadzamy w ocenie starego dobrego Romea i Julii w choreografii Emila Wesołowskiego (najciekawiej i najinteligentniej opowiadającego historie kochanków z Werony), którego nigdy nie miałam dość, ale oczywiście i tak z zaciekawieniem i duzymi nadziejami będe oczekiwac nowego Romea i Julii

[Ali]

[Ali]

Tu także o nadchodzącym sezonie PBN: http://www.teatrwielki.pl...bn_2013_14.html

[Kasia G]

Daria Majewska i Kristof Szabo nowymi członkami zespołu PBN

[Ali]

[Kasia G]

Ali, zauważ też, że podobnie jak w ubiegłym roku 3 balkon na wszystko jest zarezerwowany. Domyślam się, że puszczą te miejsca do sprzedaży na miesiąc - 2 tygodnie przed spektaklem więc jesli komuś zależy na najtańszych biletach-niech poluje

[Ali]

[Kasia G]

hehe, ja do dzis poluje z duzym wyprzedzeniem na te najtańsze bilety - na szczęście sporo ich także na drugim balkonie - już porezerwowałam chocby dla męża, bo nawet przy jednym bilecie recenzenckim drugi na premierę to spory wydatek....

[Ali]

Jakaż piękna ta nowa pierwsza solistka PBN: http://www.teatrwielki.pl...wy/nowosci.html Bo, że YUKA EBIHARA to wielki talent, zauważaliśmy tu chyba niejednokrotnie, w różnych wątkach. Może więc już czas na jej indywidualny?
Są też nowi tancerze w zespole - warto wiedzieć.

[Andrada]

Nie rozumiem zupełnie tego zachwytu nad Yuką Ebiharą!!!! Jest tancerką techniczną, ładną, ale dla mnie nic poza tym. Czemu np. taka utalentowana Aneta Zbrzeźniak czy Dagmara Dryl nie zostały pierwszymi solistkami???? Są o wiele dłużej w zespole i osiągnięć mają znacznie więcej w TW.

[Andrada]

Czemu tak mało baletów tradycyjnych jest w warszawskim teatrze ?!.Tylko Don Kichot w tym roku, bo reszta to balety współczesna.Odkąd p.Pastor został dyrektorem repertuar w ogóle nie podoba mi się!!! Zniknęły perły baletu, które powinny być na stałe w balecie!!! (Jezioro, Bajadera,Romeo i Julia w wersji E.Wesołowskiego,Dziadek Glegolskiego itd.). Nie mogę też zrozumieć czemu nie ma Giselle, Coppeli, Oniegina.

[Nikya]

Szczerze mówiąc to w zupełności zgadzam się z Tobą.Bardzo brakuje mi tradycyjnych baletów w Teatrze Wielkim jak Giselle,Sylfida czy Jezioro.Wydaje mi się,że wbrew pozorom teatr zydkałby większą publiczność.Moim zdaniem balet nie musi się rozwijać.Zawsze będzie się powracało do arcydzieł.

[Ali]

UWAGA UWAGA! Oto pojawił się na forum jakiś jeździec znikąd. Jego imię Andrada brzmi jak z kosmosu, ale chyba to jednak ziemianin, bo z wizytówką „teoretyka, krytyka”. Jego płeć nieokreślona, acz temperament rozbójnika. Od wejścia strzela bowiem zza węgła w PBN: a to, że czegoś zupełnie nie rozumie, innego nie może zrozumieć, czegoś inne mu za mało, a w ogóle mu się nie podoba. Trochę to wszystko dziwne jak na „teoretyka, krytyka”, bo taki powinien chyba rozumieć znacznie więcej niż zwykli śmiertelnicy, a wybrzydzać dopiero wtedy, kiedy publicznie zdobędzie autorytet np. Ireny Turskiej. Z tonu wypowiedzi "teoretyk" ów nieco przypomina nieodżałowaną (przynajmniej przeze mnie) Sagittaire, która dawno już przepadła stąd jak kamień w wodę. Czyżby to więc reinkarnacja naszej starej znajomej? Tak czy inaczej, osobiście witam zadziornego/ną (?) Andradę wśród nas z przeczuciem, że będzie się działo... Bo już ma "miłośniczkę" Nikyę, która twierdzi z całą stanowczością, że jej zdaniem balet wcale nie musi się rozwijać. Bardzo osobliwy pogląd.

[Nikya]

Alli w tym przypadku popieram Andrada,ponieważ brakuje mi baletów tradycyjnych. Chodziło mi o to,że balet tradycyjny jak np.Giselle nie musi się rozwijać. Zawsze będzie się powracać i korzystać z pierwowzoru !!! Po to w końcu przychodzimy do teatru,żeby napawać się czystym pięknem i emocjami. Balet współczesny to coś co powstaje i będzie powstawać, ale za kilka lat znowu ludzie poczują potrzebę oglądania baletów tradycyjnych.Ja lubię bardzo różnorodne, aczkolwiek przyznam,że najbardziej podobają mi się tradycyjne.

[Nikya]

Od razu mówię, że nie jestem jakąś przeciwniczką choreografii PBN. Bardzo podoba mi się ROZWÓJ narodowego teatru, ale brakuje mi tradycyjnych dzieł.To jest moje zdanie.
Alli nie jest naprawdę ważne ile postów się napisze...Mam wrażenie,że uważasz się za osobę "lepszą", bo jesteś bardziej aktywny na tym forum. Wydaje mi się,że to jest forum dla każdego i można pisać ile się chce i co się chce. Przepraszam za offtop.Więcej udzielać się nie będę.

[Ali]

[Nikya]

Ali zgadzam się z Twoimi słowami.

Powracając do tematu PBN to jedyne co mnie interesuje w tym sezonie to Hamlet Tyskiego,Romeo i Julia Pastora i oczywiście długo wyczekiwany Don Kichot!.Zdecydowanie za mało baletów jest w repertuarze.

[Idris]

To ja dodam, że również tęsknię za Bajaderą oraz Giselle (jeden z pierwszych baletów, jakie w życiu widziałam, jako kilkulatka) ale to, co obecnie dzieje się w PBN uważam za całkiem dobry kierunek.:)
Nie mogłabym się doczekać Hamleta w tym sezonie, gdyby nie to, że nie udało mi się dostać biletu. Czy ktoś wie, jakim "cudem"?
Jednak mam nadzieję, że jeszcze coś się zwolni i mimo wszystko uda mi się na niego dotrzeć.

Po obejrzeniu "royalowskiej" "Alicji w Krainie Czarów" w Multikinie, w czwartek, marzy mi się kiedyś ten spektakl w wykonaniu PBN.

A poza tym nie mogę doczekać się wszystkiego. Bacha, Ech Czasu, R&J, DK, Obsesji.. Na pewno dotrę też ponownie na Sen Nocy Letniej, tylko poczekam na obsady.:)

Jak zbliżający się rok szkolno-teatralny napawa mnie lekkim lękiem, bo spodziewam się z wielu przyczyn, że nie będzie lekki, to myśl o nowym sezonie w PBN wręcz ekscytuje i powoduje pragnienie, by to już nastąpiło..

[Andrada]

Ali witaj !!! Jestem nieziemska i temperamentna to na pewno Ale żadną Sagitarre nie jestem.
Wydaje mi się,że krytykiem nie musi zostać tylko osoba taka jak p.Turska. Jestem z zamiłowania krytykiem.
Powtórze jeszcze raz,bo nie uzyskałam odpowiedzi. Nie mogę zrozumieć i nie zrozumiem czemu p.Ebihara została tak szybko pierwszą solistką!!!!

[Ali]

[Ewa J.]

Widzę, że pojawiła się druga po mnie osoba na forum, która nie rozpływa się w zachwytach nad Yuką Ebiharą, ale jest raczej sceptyczna Na pewno była świetną Gamzatti, żałuję, że przegapiłam jej występ w Śnie, bo mam wrażenie, że w tej roli mógł nastąpić jakiś przełom, ale poza techniką wg mnie nie zdążyła się niczym szczególnym popisać jako artystka. Póki co odniosłam wrażenie, że jej sposób bycia na scenie i autoekspresji jest stały, dość jednorodny, a w teatrze trzeba przecież przechodzić metamorfozy, szukać różnych sposobów wyrazu, oczywiście w zgodzie ze sobą. Też sądzę, że awans Dagmary Dryl byłby bardziej uzasadniony
I Ali ma oczywiście rację.. gdyby poprzestać na sztywnym kanonie XIX-wiecznym to taniec stałby się sztuką umarłą i teatry by "zatęchły", a w końcu zaczęłyby tracić widzów, no, z wyjątkiem tych najbardziej ortodoksyjnych Wątpię, czy jakikolwiek współczesny krytyk może wyobrazić sobie taniec klasyczny tylko w tej zakonserwowanej, niezmienionej formie. Ci, którzy chodzą niezmiennie na Jeziora i Dziadki to najczęściej publiczność sezonowa, obecna przeważnie w okresie świąt Bożego Narodzenia w teatrze, ale niektórzy potrzebują przecież czegoś więcej. Ile byśmy stracili, nie tylko balety współczesne, czerpiące z różnych technik, ale też reinterpretacje klasycznych dzieł, o których wspomniał Ali, autorstwa Eka, Neumeiera, Bourne'a, Bejarta itd. są przecież bardzo ważną, wartościową gałęzią sztuki tanecznej, nowoczesność osadzają w tradycji, aktualizują znaczenia, nadając nową wymowę przebrzmiałym formom, łączą pokolenia, co jest przecież ważne i potrzebne.
Co do powodzenia lub nie pewnych klasycznych dzieł na danej scenie to według mnie jest to najczęściej kwestia wykonania. Jest klasyka, która nawet w miernym wykonaniu daje się oglądać, jest znośnie, ale są takie balety, których w przeciętnym (nawet nie jakimś bardzo złym) wykonaniu nie da się po prostu oglądać. Do tych baletów zaliczają się wzmiankowane tutaj Sylfida, Giselle, a już w szczególności Oniegin. Niech ktoś mi wskaże jakieś przeciętne wykonanie Oniegina, podczas którego nie chce się wyzionąć ducha.. dopiero kreacje stricte aktorskie sprawiają, że widz żyje naprawdę tym baletem, że całość go wciąga i porywa. Do tych wniosków sama doszłam z czasem, bo dawniej mi samej zdarzyło się naiwnie zapytać kogoś ze środowiska (zupełnie spontanicznie): "jak to możliwe, że nie ma u nas Giselle?"

[Ali]

[Ali]