www.balet.pl

[sfra]

jest to bardzo interesujace zjawisko teatru tanca, szczegolnie "Petite mort", tak wysublimowane i delikatne!

ale ja tak uwazam z racji na jego ogolny obraz choreograficzny


wątek wydzielony z tematu Seria 'La Scala' - najpiękniejsze balety

[Joanna]

a w zyciu, w zyciu, w zyciu.
tym bardziej ze wzgledu na jego ogolny wyraz choreograficzny
teatr tanca to Sasha Waltz albo Ultima Vez. Ale nie Kylian

moze pojedyncze spektakle troche sie do tt zblizaja (jak Kaguyahime), ale moim zdaniem to nadal balety wspolczesne.

[sfra]

Rozumiem Twoje zdanie
Moze niefortunnie uzylem sformulownia "tt" akuart w kontekscie "Petite mort", aczkolwiek patrzac na dziela jak "Soldier's tale" i wlasnie "Kaguyahime" mozemy mowic o tt u Kyliana. Nie jest to ten sma styl co Sasha Waltz, niemniej...

[Joanna]

'Soldier's Tale' to dla mnie rowniez nie jest tt.
Nie te załozenia, Kylian jest zbyt, nie wiem jak to powiedziec, 'taneczny', no Taniec i muzyka jest u niego materia podstawowa, a nie 'jeszcze jednym srodkiem wyrazu' itp.
Baletow Kyliana w zyciu nie nazwalabym teatrem tanca, raczej po prostu baletem wspolczesnym.
Ale ok, uwazaj jak wolisz


A propos choreografii z 'Black & White':
'Petit Mort' jest cudowne, moj ulubiony spektakl z calego 'B & W' (no, jedej czesci w sumie nie widzialam). Chociaz 'Six dances' tez jest boskie, podobnie lubie 'Falling Angels', chociaz troche inne w klimacie.

Balety Kyliana sa, ze tak powiem, bardzo klasyczne w swojej wspolczesnosci W zaleznosci od spektaklu, ta technika jest mniej lub bardziej przechylona w stronę klasyki - mam tu na mysli sama technike i estetyke ruchu.
Jiri Kylian jest jednym z najwiekszych wspolczesnych choreografow, i to o czyms swiadczy.

Jego balety sa tak wysublimowane, a technika ruchu mimo bosych stop bardzo silnie zwiazana z klasyka.

Chociaz nie ma co liczyc na barwna scenografie czy wielu tancerzy na scenie, jest natomast piekna choreografia, swietnie zrobiona nie tylko pod wzgledem czysto formalnym, ale i muzycznym, oraz swietni tancerze (wcale nie jest latwo dostac sie do zespolu NDT...).

[Joanna Bednarczyk]

jak to sie mówi "nie habit czyni mnicha" tak "Niderlandzki Teatr Tańca" faktycznie nie jest teatrem tańca sensu stricte jesli odwołamy się do tradycji niemieckiej choc jakieś ogniwa są wspólne przede wszystkim tym ogniwem bedzie niemiecki ekspresjonizm jako bardzo wpływowy nurt XX wiecznej sztuki . Ale NDT przede wszystkim wpisuje sie w bardzo znamieny nurt tańca europejskiego rozwijajacy sie po II wojnie swiatowej w Europie kontynentalnej a wiec poszukiwań formalnych na bazie techniki klasycznej w połaczeniu zarówno z elementami techniki modern (własciwie hybryd formalnych) i współczesną problematyka i ekspresją. Takie były dzieła np Hansa van Manena (szkoda ze juz troche zapomnianego) którego w zespole sukcesorem był Kylian - dla mnie to taniec współczesny oparty na dyscyplinie techniki klasycznej.

[Joanna]

No wlasnie, zalezy jak sie rozumie pojecie taniec 'wspolczesny' - jesli w odniesieniu do terminu 'contemporary', to ma sie to nijak do NDT.
Podobnie jesli odniesie sie do Tanztheater.

Ostatnio zwrocilam na to wieksza uwage, po tym jak pewien tancerz i choreograf, Andre Gingras, dosc hmm ostro rozgraniczyl 'contemporary' od 'modern', zwrocilo to moja uwage, aby nie mieszac tak dowolnie pojec tanca wspolczesnego do wszystkiego, co wspolczesne

Poza tym praca nad takim spektaklem jak u Kuliana wyglada zupelne inaczej, niz w teatrze tanca, tak bardziej... klasycznie (duza precyzja w choreografii, robienie 'pod' nuty, itp.)

Btw, chyba drobny off wyszedl

[Joanna Bednarczyk]

no tak bo z pojeciem contemporary to troche jak z słowem postmodernizm, wiadomo ze na gruncie tanca znaczy to troche cos innego niż postmodernizm jako formacja kulturowa w której zyjemy (ponoc) badz zylismy niedawno

contemporary jest pojeciem które można rozumiec i uzywać w wielu jezykach w znaczeniu szerokim chociazby jako coś co dzieje sie tu i teraz w wiekszosci specjalistycznych ksiązek bedziemy mieli takie dość szerokie użycie tego np: sylwetka Kyliana jest opisana w ksiązce zatytułowanej "Fifty contemporary choreographers" poza tym, mozna tez inerpretowac w kategoriach rozwój przemian, jakie nastepuja w czasie kolejne pokolenia choregrafów i kolejne stadia rozwoju tańca dzisiejsze poszukiwania twórców tańca współczesnego bedą sie róznic od tego co działo sie 10,20 lat temu bo wynika to z tendencji danego okresu w czsach gdy kylian zaczynał tworzyc główna tendencja choc nie jedyna był wspomniany przezemnie melanz formalny neoklasyka/modern i osadzenie we współczesnej problematyce, wiec tez mozna powiedziec ze dzis po prostu tańiec współczesny ma inne oblicze.

wiadomo ze "modern" Graham to już klasyka ale w związku z tym nie przestanie być "modern"
oczywiscie można powiedzieć iz Kylian nalezy do trzeciego pokolenia neoklasyków, ale znowu też bedziemy musieli to dookreslac bo miedzy Kylianem a Balanchinem jest dość dużo różnic pewnie takich jakie sa miedzy Kylianem a obecnym pokoleniem choreografów contemporary w znaczeniu tym węższym.

Edit Nasz off top skojarzł mi sie z szkolnymi rozwazaniam typu Wokulski -romantyk czy pozytwista

[Sagittaire]

1) Beata wielbic b. - ja też z natury lgnę do klasyki zarówno w balecie jak i w innych dziedzinach sztuki ale muszę powiedzić, że Kyliana akurat oglądam z dużą przyjemnością. Kto wie może dlatego, że- jak to bardzo myślę trafnie ujęła Joanna- " balety Kyliana są, że tak powiem bardzo klasyczne w swojej współczesności".
2) Z tego co piszecie wygląda, że Waszym "ulubieńcem" jest "Petite Mort"- co chyba zrozumiałe.

Ja jednak bardzo ciekawa jestem Waszej opinii co do "Six Dances" i "Sarabande".

"Six dances"- pomijając dobrą muzykę - jest dla mnie zastanawiające ze względu na szybkie, niesamowite momenty, melodyjność i bardzo myślę fajną grę aktorską (myślę o "zagraniu " elementów komicznych ciałem i twarzą).
Druga rzecz- "Sarabande". Co mnie dziwi to to, że jak czytałam kiedyś recenzje Kyliana w angielskojęzycznej prasie to "Sarabande" jakoś się pomija a na mnie właśnie to robi chyba największe wrażenie. Ktoś napisał kiedyś, że przeszkadza mu w tym krzyk- który jest zbyt irytującym tłem. Być może moja "sympatia" do Sarabande związana jest z odwiecznym zainteresowaniem filozofią. Poza tym myślę, że ból istnienia, który rani gdzieś w trakcie emocjonalnego rozwoju człowieka jest najlepiej wyrazić właśnie takim nieprzyjemnym krzykiem, który może trochę dokucza słuchaczowi tak jak dokuczają trudne doświadczenia w życiu.

[Joanna]

Swojego czasu warszawski Teatr Wielki wystawial wieczor baletowy Kyliana, w ktorym m.in. znalazlo sie i 'Six Dances'. Troche wiec o tym spektaklu mowilismy tutaj, gdybys chciala cos wiecej poczytac: tutaj
Oczywiscie, wykonanie jest inne, ale tam bylo tez troche o samym spektaklu jako takim, choreografii, itd.