www.balet.pl

[Rotbart]

Nie może nie być o niej mowy na tym forum Co o niej sądzicie? Mogliśmy ją u nas oglądać o ile sie orientuję tylko w ,,Dziadku do orzechów" ze Złotej Dwunastki w zeszłoroczne Boże Narodzenie, gdzie tańczyła Klarę.

Alina Cojocaru urodziła się 27 maja 1981 roku w Bukareszcie (Rumunia). Przez siedem lat uczyła się w Kijowie a następnie przystąpiła do Royal Ballet School po wygraniu konkursu w Lozannie (1998). Po sześciu miesiąciach powróciła do Kijowa by tańczyć w tamtejszym balecie przez rok (jej role to m.in. Kitri, Aurora, Księżniczka Florina, Kopciuszek, Klara, Coppelia). W 1999 roku dołączyła do artystów Royal Ballet w Covent Garden, a w 2000 roku awansowała na pierwszą solistkę. W Royal Ballet tańczy główne role m.in. w: ,,Jeziorze łabędzim" , ,,Giselle" , ,,Onieginie" , ,,Romeo i Julii" , ,,Dziadku do orzechów", ,,Maskaradzie".

[Joanna Bednarczyk]

No tak, jedna z najbardziej nagradzanych tancerek ostanich 2 lat. Dla mnie niezwykle eteryczna, dziewczęca, predystynowana do ról własnie takich jak Klara. Choć z tego co się orientuje tańczy róznorody repertuar.

[Joanna]

Że też wcześniej nie zauwazyłam tego tematu... Uwielbiam Alinę - jest cudowna, urocza, jest jedną z moich ulubionych 'młodych' tancerek. Ma wdziek, technikę, i już tak duże sukcesy na swoim koncie w tak młodym wieku (principal w Royall Ballet), faktycznie często nagradzana. Repertuar też tańczy różny - aż się trochę zdziwiłam, że jest np. w Mayerling itp., bo mnie też się kojarzy z taką dziewczęcościa, Klarą, itp.

[kris]

Każdy zgodzi się, że tancerze jak Alina Cojocaru nie rodzą się codziennie.

Urodzona by zatańczyć zna dokładnie obraną drogę

Urodziła się w Bukareszcie w bardzo normalnej rodzinie robotniczej.
[Tak jak wiele dzieci tam zaczęła uczęszczać na zajęcia gimnastyki.
Była malutka jak na swój wiek i drobna a ćwicząc gimnastykę miała
nadzieję, że się bardziej rozwinie i urośnie proporcjonalnie do swojego
wieku.
Przyjaciel rodziny odwiedzając jej dom rodzinny i widząc ją jak skakała
z obrotami i pełną energią postanowił sobie, że zaprowadzi ją do szkoły baletowej. I tak się stało.
Przystąpiła do przygotowań do egzaminu do Państwowości Szkoły Baletowej.
Przygotowania te trwały około trzech miesięcy.
Bardzo taniec ją pasjonował. Uczyła się tańczyć polki i walce itp.

Po czasie przygotowań poddała się egzaminowi wstępnemu do Szkoły,
który zdała celująco.
W tym samym roku odwiedził Szkołę w Bukareszcie
Dyrektor Szkoły Baletowej z Kijowa aby wybrać
grupę dzieci do kontynuowania nauki w jego szkole
na zasadach wymiany uczniów.

Wybrano 9-ciu uczniów a wsród nich Alinkę.
Rozpoczęła naukę w Kijowie po wielu wahaniach.
To była dla dziecka i jej rodziców decyzja bardzo trudna.

Dziecko bez żadnego doświadczenia, nie znające jeszcze co to jest balet,
( dotychczas nie widziała jeszcze pełnego spektaklu baletowego)
i co ją w życiu czaka, ciężka i mozolna praca.

W decyzji dopomogli jej wspaniali rodzice i stworzyli piękną szansę dla zdolnego dziecka.

W Kijowie dziewiątka wybrańców miała oddzielną klasę z tłumaczem,
ponieważ żadne z nich nie rozmawiało po rosyjsku.
Zaczęły się trudne, mozolne ćwiczenia.

Po sześciu latach nauki w szkole, zacząła brać udział w konkursach tańca,
w Moskwie i w Lozannie.
W Lozannie wygrała dwuletnie stypendium w Królewskiej Szkole
Baletowej.

Tym razem skorzystała z rady innej osoby,
aby taką a nie inną szkołę wybrać,
ponieważ w Kijowie nie mogła takiej informacji otrzymać.

Nie Kończąc szkoły w Kijowie pojechała do Londynu.
To był dla niej "nowy świat" i nowe wielkie doświadczenie
ciężkiej i ciekawej pracy pracy w Królewskiej Szkole Baletowej,
specjalnie z ludźmi jak Lesley Collier i tam naprawdę nauczyła się dużo.

Po sześciu miesiącach przeniesiona została na drugi roku nauki,
ale wówczas otrzymała zaproszenie od Dyrekcji Baletu w Kijowie
aby dołączyć do ich zespołu jak Solistka.

Powiedziała wtedy : „ Idę do Kijowa!” [śmiech] w czasie kiedy
Anthony Dowell oferuje mi kontrakt przy Królewskim Balecie
by zatańczyć w zespole baletowym!

Znowu, to była trudna decyzja. Nie wiedziała co wybrać.
Musiała znów wybierać, teraz między Londynem a Kijowem.
Dla wielu ludzi wybór byłby bardzo oczywisty.

Ostatecznie, stęskniona rodzina przekonała ją aby wrócić do Kijowa.

Zacząła pracować w zespole w Kijowie , w tym samym czasie
przygotowując się do egzaminów nadrabiając dwuletnie zaległości.

Był to dla niej okres bardzo trudny.

A potem rozpoczął się kolejny dobry rok w Kijowie.
Posypały się główne role.

c.d.n

[.:Odylia:.]

http://www.youtube.com/watch?v=Axok6ZMO9MU prix de lausanne

[Cheryl]

Ja również bardzo lubię Alinę, w tańcu jest bardzo "aktywna" i daje coś od siebie. idać, że nie robi takich wyuczoych kroków jak maszyna tylko wkłada coś od siebie

[Nati]

ja niestety pierwszy raz słyszę to nazwisko. Strasznie się cieszę ze jest to forum na którym mogę połknąc co nieco wiedzy

[Cheryl]

Nati w linkach forum (Życie baletomana) jest kilka filmików z jej udziałem

[Rotbart]

Byłem bardzo ciekaw jak sobie Cojocaru poradziła z "Jeziorem...". Szukałem, szukałem i w końcu znalazł się mały fragmencik. Serce mi się kraje, ale wypada w nim bardzo słabo. Tak czułem, że to nie rola dla niej. Aurora i Kitri w jej wykonaniu są świetne, ale za Odettę nie powinna się brać. Przypuszczam, że dużo lepiej poradziła sobie z Odylią, którą od biedy można tańczyć na modłę Klary z "Dziadka..."

http://www.youtube.com/watch?v=3aqwW-HXXIg

[Bajaderka]

http://www.youtube.com/watch?v=E12wjTfCT00
No cóż, nie widać prawie, ale jest.
Alina jako Odylia.

[edysia baletnica]

a tu jest jeszcze kilka filmików z aliną.

http://www.youtube.com/wa...related&search=
http://www.youtube.com/wa...related&search=

http://www.youtube.com/wa...related&search=

http://www.youtube.com/wa...related&search=

Ten pierwszy szczególnie mi się spodobał nie jestem pewna ale mógł się powtórzyc

[kotecek]

Powtórzył się, ale nic nie szkodzi na pewno spora część forumowiczów obejrzy go ponownie, a kto nie chce ten nie musi

[Manon]

Podoba mi się-tylko tyle mogę powiedzieć....widziałam ją tylko w ,,Dziadku"

[Nagash]

Ku mojej radości dorwałem wydanie Giselle na Bluray właśnie z Aliną Cojocaru i cóż mogę rzec... BARDZO lubię ten balet i widziałem go w niejednym wykonaniu ale od wczoraj dla mnie Giselle = Cojocaru (żeby była jasność mówię tylko o samej postaci Giselle a nie o całym balecie ). Urzekła mnie niesamowicie, pojawiła się na scenie (jak to ktoś ładnie kiedyś ujął) świeża jak poranek, radosna jak skowronek . Kilka dni temu oglądałem Giselle z Zakharovą i może to herezja ale Cojocaru podobała mi się bardziej (co nie znaczy że nie lubię Zakharovej bo lubię ją bardzo), jest w niej taka radość w tańcu która sprawia że samemu chciałoby się wbiec na scenę ale to oczywiście moje odczucie. Mam jeszcze 2 wersje Giselle nie oglądane ale na dniach nadrobię zaległości a mianowicie

Giselle (Svetlana Lunkina, Nikolai Tsiskaridze, Bolshoi Ballet 1998) oraz
Giselle (Diana Vishneva, Vladimir Malakhov Tokio Ballet 2004)

Nie chcę że tak powiem nieładnie krakać ale szczerze wątpię żeby któraś z tych wersji spodobała mi się bardziej niż interpretacja Cojocaru (ubolewam że nie widziałem Uliany Lopatkiny w tej roli w jakiejś dobrej kopii nagrania)

Kilka stopklatek za pozwoleniem

[Sagittaire]

[Joanna Bednarczyk]

mnie w tej wersji RB wyjątkowo denerwuje paczka z II aktu taka odchudzona i powystrzepiana na końcu, zupełnie nieromantyczna, Alina wygląda w niej jak kopciuszek. Nie wiem czy to miała być próba uwspólcześnienia tradycyjnego kostiumu. A co do wykonania to trudno stworzyć ciekawą kreację, jak nie ma się dobrego partnera, z którym mozna osiągnąć emocjonalną i energetyczna więź. Niestety Johan Kobborg jest wyjątkowo slabym Albertem/Albrechtem, a jego ekspresja twarzy uhhh -straszna. W tej roli potrzebny jest liryzm najlepiej tzw. czystej wody bez cienia sentymentalizmu i manieryzmu, szczególnie nie może go zabraknąć w II akcie gdzie trzeba zatańczyć epitafium dla niespełnionej miłosci i utraconej młodości.. Alina w nagraniu z Manuelem Legris wypada dużo lepiej. Dla mnie w tego typu spektaklach kluczowe jest partnerstwo.

[Ewa J.]

Podpisuję się pod postem Joanny, dla mnie to jedno z najgorszych współczesnych nagrań Giselle (bo nie mówię tu o starszych koszmarkach, np. z Biesmertnową albo Mezentsevą). I Kobborg to chyba naprawdę najstraszniejszy Albrecht, jakiego do tej pory widziałam; pomijając samą interpretację (straszną), to nawet jego technika pozostawia dużo do życzenia, jest ociężały, nijaki, wręcz odpychający, razem z Aliną tworzą zupełnie nieprzekonywający duet.
Cojocaru tak samo jak Joannie dużo bardziej podobała mi się w tokijskim nagraniu, gdzie za partnera miała wspomnianego już geniusza Ale szczerze mówiąc to Alina ogólnie nie jest moim ideałem jako Giselle - jest zbyt infantylna, słodka i dziecięca, za mocno podkreśla jej najważniejsze cechy - naiwność, ufność i łatwowierność. Chociaż z drugiej strony ich duet był pewną innowacją; dojrzały mężczyzna zakochuje się w nastoletniej wieśniaczce, albo raczej nie zakochuje tylko zauroczony jest jej dziewczęcością i świeżością, bo o innych rzeczach, które mogłyby ich łączyć raczej nie można mówić. Ale to wg mnie spłyca całą opowieść, winę z Albrechta przerzuca na Giselle (sama jesteś sobie winna - to wszystko przez twoją naiwność i łatwowierność). Jeśli natomiast prezentuje się bohaterów na równym poziomie dojrzałości emocjonalnej, wtedy cały spektakl ma zupełnie inny wydźwięk i może być naprawdę niezwykły i poruszający. Dlatego ostatnio nie opuszcza mnie ogromna chęć zobaczenia Aurelie Dupont w "Giselle" albo z Manu albo Le Riche

[Joanna Bednarczyk]

myślę że jeszcze Mathieu Ganio w tej roli mógłby ci sie podobać. A w ogóle on sam mógłyby butelkować swój liryzm i sprzedawać go tym z deficytem.

[Nagash]

Zaraz się jeszcze dowiem że sam się nią zauroczyłem jak Albrecht

Taki mały off zrobie - co do Albrechta całkowicie się zgadzam nie było za ciekawie, moje odczucie dotyczyło tylko i wyłącznie Aliny. Ja bym ją chętnie zobaczył z innym partnerem z innym corpse de ballet (bo z RB mi się średnio podobał), za to w tej scenografii.

[Ewa J.]

[Nagash]

[Joanna Bednarczyk]

chodziło mi o typ paczki czyli paczka romantyczna w sensie fasonu i estetyki, ty piszesz o funkcji dramaturgicznej kostiumu, dookreślaniu bohaterów np. ich funkcji społecznej, charakteru, emocjonalności. W jakiejś ikonografii duchy czy zjawy mogą byc przedstawione w podartych ubraniach, ale w XIX wiecznych baletach paczka romantyczna miała przede wszystkim odróżniać wyraźnie istoty nadprzyrodzone od ludzi , podkreślać ich eteryczność, zwiewność ,niematerialność tak samo w Sylfidzie jak i w Giselle choć charakterologicznie i że tak powiem "ontologicznie" istoty nadprzyrodzone w obu tych baletach różnią się. W związku z tym co piszesz to właśnie byłoby uwspółcześnienie czyli nadanie kostiumowi dodatkowych znaczeń jakich nie miał w oryginale, ale też zmiana na poziome estetyki. Paczaka jest tu po prostu mniej dzwonkowata,obszerna niz przeważnie i ma powycinane te rąbki jakby tak złośliwa garderobiana ....

[Ewa J.]

Chyba zrobię off, ale trudno, później już może nie być okazji, żeby podpytać Ty Joanno pewnie widziałaś na żywo "Giselle" w Operze, przynajmniej takie odnoszę wrażenie z powodu Twoich nawiązań odnośnie Mathieu, jeśli tak to może napiszesz chociaż krótko o obsadzie i swoich wrażeniach

[Nagash]

Dzięki za wyjaśnienie

[Joanna Bednarczyk]

Widziałam Ganio i Claire - Marie Ostę szalenie mi się podobała właśnie relacja między nimi, taki rodzaj zestrojenia emocjonalnego i energetycznego, które jest wyczuwalne nawet gdy tancerze nie maja ze sobą kontaktu fizycznego. Osta może nie należy do wirtuozek ale jak wiadomo w Giselle nie ma to tak wielkiego znaczenia. Fizycznie i ekspresyjnie bardzo pasuje do tej roli. W pierwszym akcie była bardzo naturalna, i w porównaniu z Pujol dużo bardziej urokliwa , wdzięczna ale nie przesadzała z dziewuszkowatością, może jej scena szaleństwa nie była aż tak intensywna i znakomita jak interpretacja Ferri ale i tak wypadła przekonująco. Natomiast w II akcie to już była czysta poezja obojga i finezja i liryzm Ganio, który jest jak ocean (jego liryzm rzecz jasna). Od Sylfidy dojrzał i widać że jest coraz bardziej świadomy swoich interpretacji . Choć nawet wówczas gdy miał 20 lat bardzo mi się podobał, jak pewnie się domyślasz Ewo generalnie reprezentuje to wszystko co najbardziej lubię i cenię u tancerzy francuskich.

A co do Malakhova też uważam, że mocno akcentował i w niektórych momentach jak dla mnie za bardzo „szarżował emocjonalnie” choć jest w tym stylowy i elegancki ale zdecydowanie wolę bardziej naturalne, oczyszczone z manieryzmu interpretacje Le Riche'a, Ganio, Legris czy Murru. A jaki mowa o Giselle to jednak Alessandra, Alessandra……… Fracci/Diana..Osta

a jeszcze a propos tych kostiumów z RB to paczka II aktu wyjatkowo mnie razi w zestawieniu z kostiumami I, które sa bardzo stylowe, malarskie, piekne kolorystycznie. Taki smak i pietyzm najcześciej widać w baletach Neumeiera. Pod tym wzgledem Tokijska wersja jest dośc koszmarkowata - vide krótka, landrynkowa paczka Diany. Co do samej sceny szaleństwa to przyznam że tu Alina tez mi sie bardzo podoba, znana jest z niezwykle naturalistycznego warsztatu aktorskiego. choć według mnie w jej grze bardziej dominuje nie tyle rozpacz co bezsilność , absolutne niedowierzanie czy to możliwe, że ktoś mógł ja tak oszukać - biorąc pod uwagę że wcześniej budowała swą postać jako bardzo niewinną, naiwna czy wręcz dziecinną to tak zagrana scena obłedu jest wiarygodna. Ale niestety Alina mniejsze wrażenie robi na mnie w II akcie gdzie meczy mnie jej partner i brak porozumienia miedzy nimi.